علائم بیداری روحانی 1 خرداد

«قدمها به یک بیداری روحانی منجر میشود که دارای ماهیتی روحانی است. این بیداری با تغییراتی در زندگی ما آشکار میشود.»

کتاب پایه

v

نحوه تشخیص بیماری اعتیاد را میدانیم. علائم آن مسلم است. افرادی که از این بیماری رنج میبرند، علاوه بر وسوسه کنترلنشدنی به مصرف مواد مخدر، رفتار خودجویانه ناشی از خودمحوری را نشان میدهند. وقتی اعتیاد ما در اوج پیشروی خود بود، مسلماً از درد بسیار زیادی رنج میبردیم. بیوقفه درباره خود و دیگران قضاوت میکردیم و بیشتر وقت خود را صرف نگرانی از نتایج یا تلاش برای کنترل آنها میکردیم.

درست همان طور که بیماری اعتیاد با علائم معینی آشکار میشود، بیداری روحانی نیز با نشانههای روشن و معینی در یک معتاد در حال بهبودی نمایان میشود. ممکن است متوجه تمایل خود به فکر کردن و عمل کردن به طور خودانگیخته، عدم علاقه به قضاوت کردن درباره اعمال دیگران یا تفسیر اعمال آنها، توانایی بیچون و چرا برای لذت بردن از هر لحظه و بروز لبخند به طور مکرر شویم.

اگر در فردی علائم بیداری روحانی را مشاهده کنیم، باید آگاه باشیم این بیداریها سرایتپذیر هستند. بهترین اقدام ما نزدیک شدن به این افراد است. وقتی به تدریج صحنههای تأثیرگذار و مکرر سپاسگزاری، تمایل به دریافت ابراز عشق از سوی اعضای انجمن و میل شدید به جبران این عشق را تجربه میکنیم، متوجه میشویم که ما نیز بیداری روحانی پیدا کردهایم.

v

فقط برای امروز: شدیدترین تمایل من، بیداری روحانی است. به علائم آن توجه میکنم و از تشخیص آنها شادمان میشوم.

آیا من هر شب قبل از خوابیدن از خداوند تشکر می کنم ؟

آیا من هر لحظه به خاطر می آورم که تنها اعتقاد من خداوند سرچشمه تمام قدرت من است و هنگام فراموشی این حقیقت قدرت من نیز از بین می رود ؟

من اطمینان دارم که ایمان قوی به خداوند و نیروی زائیده از آن که از طرف خداوند به من هدیه گردیده است و با اعتقادات صادقانه من تقویت می شود همیشه به عنوان یک منبع قدرت و توانائی در دسترس من خواهد بود .

ایمان باعث تقویت توانائی می گردد

هنگام رویارویی با خطرات ومشکلات ،هیچگاه پریشان نباش!
از قدرت خداوند جان یاب و راست قامت بایست.
خودرا کودکی کوچک پندار که در دامن پرمهر خداوند قرار دارد.
هیچ مادری نمی گذارد که فرزندش آسیب بیند.
درمیان مشقات ورنج،اندوه ودرد،دوباره ودوباره به خود بگو:
مادر الهی!مادر الهی!
آن کس را که تحت حمایت توست میلیون ها رنج را تاب خواهد آورد.

براي اوّلين بار با افرادي آشنا شده‌ام كه وقتي از ترس‌ها و خلأهايم حرف مي‌زنم، كاملاً منظور مرا درك مي‌كنند و به‌آنها نمی‌خندند. اين افراد تحت هيچ شرايطي مرا نصيحت يا مسخره نمي‌كنند. چون خودشان شرايطي مشابه‌ی شرایط من داشته‌اند. امروز آرامشم را پس از باز كردن سفره دل و مشاركت کردن درباره‌ي ترس‌ها و آينده‌ي مبهم صحبت كرده‌ام. امروز با شناخت اصول خودیاری متوجه شده‌ام اكثر اين ترس‌ها واقعيت ندارند و تنها در ذهن بيمار من بزرگتر از اندازه‌ی طبيعي خودشان رُشد کرده و جلوه مي‌كنند. وقتي از اين ترس‌ها صحبت كردم انگار از طريق دهانم خارج شده و ناپديد شدند. گاهي اين ترس‌ها در روابط عاطفي و اجتماعي و اقتصادي‌ و ابراز احساساتم مشكلاتي بزرگتر از حد را نشان داده و استرس آن را بروز مي‌دهند. بیماری وابستگی ارتباط مستقیم با ترس‌های دوران کودکیم دارند و متوجه شده‌ام که نه اینکه ترس‌هایم از بین نرفته بودند، بلکه با بزرگتر شدنم آنها هم بزرگتر شده‌اند و تأثیرشان آنقدر روی من عمیق و بزرگ بود که دوست نداشتم، به خاطر دیدن خواب‌های ترسناک بخوابم و یا با کسی و چیزی در ارتباط باشم، که واقعیت‌ها را به یادم بیاورند.
جايي كه ترس هست، خدا فراموش مي‌شود!

1خرداد از کتاب اندیشه امروز
از زمانيكه‌ به‌ برنامه‌ آمده‌ام‌ شناخت‌ و درك‌ بهتري‌ را درباره‌ خود كسب‌ كرده‌ام‌. يكي‌از مهمترين‌ چيزهايي‌ كه‌ آموخته‌ام‌ آنست‌ كه‌ عقايد الزاماً حقايق‌ نيستند. اگر من‌درباره‌ چيزي‌ احساس‌ من‌ درست‌ است‌ و همه‌ بايد تابع‌ آن‌ باشند. يكي‌ از فلاسفه‌يونان‌ در جايي‌ نوشته‌ است‌: «چيزي‌ كه‌ باعث‌ نگراني‌ افراد مي‌شود اتفاقات‌ نيستندبلكه‌ نگرش‌ و طرز تلقي‌ آنها از اتفاقات‌ مي‌باشد» زمانيكه‌ با مشكلي‌ روبرو مي‌شويم‌و احساس‌ نگراني‌ و دردسر مي‌نمائيم‌ سرزنش‌ كردن‌ خود و ديگران‌ در حل‌ مشكل‌سودمند نخواهد بود.آيا من‌ باور دارم‌ كه‌ آموخته‌ هايم‌ در برنامه‌ را هرگز كاملاً از ياد نخواهم‌ بود؟ آيا من‌آموخته‌ام‌ كه‌ چگونه‌ عقايدم‌ را با حقايق‌ سازگار نمايم‌؟آيا من‌ به‌ اين‌ حقيقت‌ پي‌ برده‌ام‌ كه‌ افراد، اشياء و شرايط‌ آنگونه‌ كه‌ من‌ مي‌خواهم‌ ودربارة‌ آنها فكر مي‌كنم‌ مرا متأثر خواهند كرد؟
«چيزهاي‌ حقيقي‌ را از غير حقيقي‌ها متمايز كن‌»