12. آيا توانايي داريد ترحم كسي را درمورد خودتان تحمل كنيد؟

نه از این رفتار و طرز رفتار و گفتار دیگران که پس از شنیدن بیماری من حالت غمگین به خود میگرفتند و بعضی ها گریه هم میکردند و بعضی ها با شوکه و شگفتی معتقد بودند که پزشکان گاهی در تشخیص اشتباه میکنند و من اصلاً سرطان ندارم. گاهی هم بعلت درد و آزاری که در خودم حمل میکردم، دوست داشتم به کسی بگم و وقتی به کسی میگفتم فوراً قضاوت میکرد و این درحالی بود که دوست داشتم کسی فقط گوش بدهد و اصلاً اظهار عقیده نکند. کسی را پیدا نکردم فقط در جلسه سرطانی های ایران با همدردان خود به راحتی و بدون قضاوت و یا دستور دارویی و غذایی و پرهیزکردنها گوش به حرف و مشارکت من میدهند. جلسات برای ما یک سعادت و نعمت واقعی است که با مشارکت کردن حالمان خوب و دردهایمان کنار میرود...