در سكوت می توان

نگاه را
معنا كرد و آن را با عشق به دل پیوند زد

می توان
بهار را به دیدار برگهای خزان زده برد

و برای رازقی های امید
از عطر دوست داشتن گفت

می خواهم
سكوت كنم

و تنها به حرف نگاهت گوش كنم.

 

ڪـا ش میشـد
خودمو یـﮧ جایی جا بذارم
و
برگـردم ببینم…
دیگه نیستم

مهربانی ساده است، ساده تر از آنچه فکرش را بکنی ؛
کافی است به خودت ایمان داشته باشی و به معجزه مهر ...

کافی است به دستهایت فرمان دهی تا به جای تنبیه ،
آرام بر سر کودک سرکش کشیده شوند و موهایش را قلقلک دهند ...

کافی است به چشم هایت بیاموزی که چشم آیینه روح است ،
و عشق و مهربانی را می توان با نگاه در تمام عالم پراکند ...

کافی است به دلت یادآوری کنی همیشه دل هایی هستند 
که درد امانشان را بریده و احتیاج به همدلی دارند ...

کافی است به گوشهایت یاد دهی که می توانند سنگ صبور باشند ،
حتی اگر صبوری سنگین شان کند ...

کافی است یاد بگیری انسان بودن فقط زنده بودن نیست ؛
باید زندگی کرد ، و زندگی چیزی جز مهربانی و عشق ورزیدن به آفریده های خداوند نیست ...

لـحظه های ســکوتم؛پر هیاهو ترین دقــایق زندگیم هستند





مـملو از آنچه می خواهم بـگویم و نمیگویم ...!





ســکوتم تلخترین احساس دنیاست !

هنر امروز ما زندگی کردن ارام در کنار مردم ناارام است

کوه نیستی ، اما صدایت که می زنم

شعر و شور و عشق به من باز می گردد . . .

حواس لب ات راکه برف می گیرد

درناهای سینه سرخ

از تن ات کوچ می کنند.