مردی در حال مرگ بود..
وقتی که متوجه مرگش شد خدا را با جعبه ای در دست دید.

خدا: وقت رفتنه !
مرد:به این زودی ؟ من نقشه های زیادی داشتم !

خدا: متاسفم ولی وقت رفتنه.
مرد: در جعبه ات چی دارید؟خدا: متعلقات تو را.
مرد: متعلقات من؟ یعنی همه چیزهای من ؛ لباسهام ، پولهایم و ......خدا: آنها دیگر مال تو نیستند آنها متعلق به زمین هستند.
مرد: خاطراتم چی؟خدا: آنها متعلق به زمان هستند.
مرد: خانواده ودوستهایم ؟خدا: نه ، آنها موقتی بودند.
مرد: پس وسایل داخل جعبه حتما بدنم هستند!خدا: نه، آن متعلق به گردوغبار هستند.
مرد: پس مطمئنا روحم است!خدا: اشتباه می کنی، روح تو متعلق به من است.
مرد با اشک در چشمهایش و با ترس زیاد جعبه در دست خدا را گرفت و باز کرد و دید خالی است!مرد دلشکسته گفت: من هرگز چیزی نداشتم؟
خدا : درسته. تو مالک هیچ چیز نبودی!مرد: پس من چی داشتم؟
خدا: لحظات زندگی مال تو بود.هرلحظه که زندگی کردی مال تو بود.

از انسانها غمی به دل نگیر ؛ زیرا خود نیز غمگین اند
  با آنکه تنهایند ولی از خود میگریزند

 زیرا به خود و به عشق خود و به حقیقت خود شک دارند؛

 پس دوستشان بدار اگر چه دوستت نداشته باشند...!

من با این فلسفه كه ناامیدی و نكبت و غم، نیروی اخلاقی را تقویت می كند مخالفم. افراد نیكبخت و شادمان هستند كه مهر و محبت می بخشند.  جین وبستر