چه شرایطی باعث شد که قدم یک را به طور منظم کار کنم؟

قدم یک حایل بین من و مواد مخدر است شرایطی هم چون رسیدن به انتهای خط مصرف ترس از لغزش اگاهی در مورد بیماری اعتیاد زندگی و درد و رنج های گذشته عدم تعادل اشفتگی در زندگی پذیرش خودم به عنوان یک بیمار و هنگامی که فهمیدم مشکل من بیماری اعتیاد است نه مواد مخدر زمانی که نتوانستم حقیقت بیماری ام را انکار کنم پذیرفتم و تسلیم شدم و هم چنین بعد از پیوستن به انجمن و به پاک شدنم وقرار گذرفتن در مسیر بهبودی فکر می کردم تمامی مشکلات حل می شود ولی با گذشت مدتی متوجه شدم مشکل من بیماری اعتیاد است و با یک نگاه گذرا بهزندگی عضو های قدیمی متوجه شدم انها با انجام دقیق و منظم اصول این برنامه در زندگی شان تا حدودی به موفقیت دست یافته اند پس من هم خود را ملزم به اجرلی این قدم ها به خصوص قدم یک نمودم که این قدم مهم ترین حایل بین من و مواد محدر است .

اینکه متوجه شدم بیماریم فعال شده و مرا به نحوی از راهنما ، جلسه و کلاس قدم دور می کند

امروز می بینم انتخاب مسیر زندگی بیشتر با بیماری اعتیاد و شرایط پیش آمده که ردپای اعتیاد در زندگیم بیشتر از ردپای بهبودی و خدا پیداست به این دلیل حاضر شدم ، قدم یک را به طور منظم کار کنم

امروز من در شرایطی قرار دارم که از مرحله ی گوش کردن و نوشتن گذشته ام و باید هر چیزی را یاد می گیرم عمل کنم. NA آدم حراف نمی خواهد.(هیچ کس نمی تواند ما را شکست دهد مگر اینکه ما خودمان را شکست دهیم)

سفر هزار فرسنگی از قدم اول اغاز میشود من باید قدم اول را کار میکردم تا زیر بنای محکمی برای بهبودی ام بسازم.فهمیدم نیازی نیست هنگام رویارویی با مشکلات مواد مخدر استفاده کنم .به هر حال انگیزه مهم نبود فقط باید قدمها را کار میکردم

در این قدم یاد گرفتم دریچه افکارم باز و روشن بین باشم ،تا حدودی بیماری و ریشه های بیماری خودرا شناختم و فهمیدم علاوه بر اعتیاد به مواد به رفتارهای دیگری هم معتاد شده ام .رفتارهای معتاد گونه ،در این قدم آموختم در برابر بیماری و بهبودیم مسئول هستم و باید مواظب هر دو باشم ویاد گرفتم چطور تغییر پیدا کنم .و پاک بمانم و تا زمانی که پاک و درحال تغییر باشم حال خوبی و رضایت از خودم دارم

شرایطی که دیدم ثبات شخصیتی ندارم"شرایطی که همیشه احساساتم ناپایدار بود وهمیشه جابه جایی احساس داشتم" شرایطی که از حق انتخابم نادرست استفاده میکردم" شرایط بحرانی خیلی بدی که به واسطه مصرف مواد برایم پیش آمده بود ونظم و اراده زندگیم از دستم خارج شده بود و در واقع به آخر خط که همان یاس و انزوا باشد رسیده بودم اینها شرایطی بود که باعث شد رسما قدم یک راکار کنم...

با سلام.ارمانم ومعتادم هستم.شرايطی که باعث شد اين قدم رو سلولي کار کنم اول پذيرفتن واقعيت بود و تسليم شدن در برابر افکار و رفتارهاي معتاد گونه.گذشته من ايينه منه هر موقعه که ميخام از رو بيماري عمل کنم اول ي مرور خودمو ميکنم چون ياد گرفتم وپذيرفتم که فکر من بيماره.اميد باعث شد که باورم به زندگي بيشتر بشه چون فهميدم که مشکل من چيه وتسليم شدم.

اول اینکه عاجز بودم و بزرگترین دشمن من اعتیاد بود ومن باید این دشمن را خوب بشناسم تا بتوانم پاک بمانم روشن بینی وشعوری که تاکنون پیدا کردم به من می گوید برنامه را تا آخر ادامه دهم و تغییر کنم و اگر تغییر نکنم درد می کشم افکار گذشته باید تغییر کنند و بصورت منظم روی خودم کار کنم به امید زندگی بهتر

شرایطی که باعث شداین قدم رامنظم کارکنم این بودکه چندین سال است باموادمخدرنبردی فرساینده داشتم که واردانجمن شدم, وتصمیم گرفتم این قدم رامنظم کارکنم ولی متاسفانه فقط درحدنوشتن بود وچندین باردرپاکیم ناکام ماندم وهمین لغزشهایم وهمچنین مقایسه افرادی که بهبودی دارندباعث شد تصمیم جدی بگیرم ایندفعه قدم یک رامنظم تر هم درسطح نوشتن وهم درسطح عملکردکارکنم

شعار قدم یک، فلسفه عاجز بودن و عجز در مقابل مواد مخدر همان حائل بین من و مواد مخدر است. وقتی این قدم را چندین بار با رهجوهای خودم کارکردم و تازه فهمیدم که معنی عاجز و عجز را متوجه شدم و در این رابطه فقط قدم یک به من کمک کرد و شرایط مختلف هم رسیدن به ته خط مصرف، را متوجه هستم و ترس از لغزش رابطه مستقیم در آگاهی من در مورد بیماری اعتیاد دارد و زندگی و درد و رنج های گذشته ام. عدم تعادل آشفتگی در زندگی باپذیرش خودم به عنوان یک بیمار و هنگامی که فهمیدم مشکل من بیماری اعتیاد است، نه مواد مخدر زمانی بود که قدم یک را کار کردم و بطور منظم تکرار و کار کردم. من بدون قدم یک و کارکرد منظم آن نتوانستم حقیقت بیماری ام را انکار کنم. پذیرفتم و تسلیم شدم و هم چنین بعد از پیوستن من به اصول انجمن و به پاک شدنم و قرار گرفتن در مسیر بهبودی را در قدم یک فکر میکنم، تمامی مشکلات حل میشود ولی با گذشت چند سال متوجه شدم مشکل من بیماری اعتیاد و عجز در کنترل آن است.