2014-03-25، 01:49
آنکه رخسار ترا رنگ گل و نسرین داد.
صبر و آرام تواند به من مسکین داد.
و انکه گیسو ترا رسم تطاول آموخت .
هم تواند کرمش داد من غمگین داد.
من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم
که عنان دل شیدا به لب شیرین داد.
گنج زرگر نبود کنج قناعت باقیست.
آنکه آن داد به شاهان به گدایان این داد
"اندکی صبر سحر نزدیک است"