2014-04-07، 05:13
وقتی که با کارکردن قدم ها از خودم شناخت بهتری پیدا کردم و به عاجز بودن ناتوانی خودم دربسیاری از موارد پی بردم . وبه قادر بودن توانا بودن .ستار بودن مهربان بودن بخشنده و حامی و امین و...بودن خداوند ایمان آوردم که اوست که می تواند و قادر است و با خواستن خودم ودعا کردنم رابط بهتر شد و به باور یقین .اعتماد و در نهایت به ایمان رسید که خدااست که تاکنون نگهدارم بوده با این همه .... رفتارهای پر خطری که در گذشته داشته ام .
"اندکی صبر سحر نزدیک است"