حدوداً 4ساله بودم که بازی را بلا تشتک و سپس تیله و دوز و دوک بازی شروع کردم و با برد و باخت تشتک که جای ؤتون بازی بود بازی را آغاز کردم . در اصل قمار مانند مواد مخدر افکار را تخدیر میکند و با هیجان بسیار بالایش مانند مواد مخدر ذوق و شوق و وابستگی و اعتیاد اثر خواهد گذاشت. از سن شش سالگی وارد کار و خیابان شدم و با کسب درآمد چند ریالی پس انداز میکردم نه برای احتیاجات واقعی بلکه فقط برای بازی قمار و از همان موقع فکر کردم من اگر دقیق باشم میتوانم همیشه برنده باشم و در واقع قمار هم برد دارد و هم باخت البته در موقع باختن انسان ارزشهایش را هم روی بساط می بازد بدون اینکه بداند آنها را باخته است. افکار یک بیمارقمارباز روی بردن تنظیم شده است و اگر ببازد سیستم مغزیش مختل شده و احمقانه رفتارخواهد کرد و در اینجاست که ممکن است چیزهایی را ببازد که برایش اهمیت خیلی بیش از ارزش مادی خواهد داشت.