من از همان کودکی در اطرافم افراد قمارباز بودند و من هم میدیدم آنها خیلی با هم صممیت دارند و خوشحال هستند و یک جمع متحد بودند. منهم به دلیل منزوی بودن دوست داشتم در جمعشان باشم و احساس میکردم که اگر در قماربازی مهارت کافی کسب کنم، مسلماً در آینده موفق و پولدار خواهم شد. بازیهای سالم به اندازه قماربازی هیجان نداشت و من هم بدنبال هیجان و خوشی و لذت بردن بودم. در ضمن من میخواستم هرچه سریع تر بزرگ شوم و عالم بزرگی را سرشار از خوشی و لذت و هیجان می دانستم و قمار و شرط بستن یک کار بزرگان بود و احساس میکردم که برای بزرگ شدن باید قماربازی کنم و در جمع همبازی ها مهارتهای زندگی را که نداشتم بیاموزم. من بازی های سالم و ورزش و گردش را هم می آزمودم اما هیچ هیجانی نداشتم.