اصولا در اجتماع قمار و قمارباز مورد قبول افراد اجتماع نبوده و نیست. اما باورها ناسالم بودند و میدیدم که مردم اطراف عقیده خاصی با قمارباز نداشتند و به راختی معتاد به قمار در بین افراد اجتماع زندگی میکرد و من هم سعی میکردم خودم را و رازهایم را محفوظ کرده و بکسی نگویم که قمارباز هستم ولی لو رفتم و از خودم با واکنش نشان دادنهای متفاوت به اطرافیان اخطار میدادم که راجع به من حرفی نزنند و اگر غیبتی میشنیدم هرگز گذشت نمی کردم. من خانه کسی که راجع به من غیبت و قضاوت کرده بود به آتش کشیدم و خسارت زیادی وارد کردم و به دیگران میگفتم که ببینید چون راجع به من قضاوت و غیبت کرده است خداوند زندگیش را به آتش کشید.