چون مسئله معتاد و اعتیاد را مقداری متوجه شده ام، قمارکردن هم دقیقاً مانند مواد مخدر در من ایجاد وسوسه میکرد و من هم همیشه بدون اختیار و از روی اجبار وارد بازی میشدم و توانایی نه گفتن به همبازیان را نداشتم و هرموقع یکی از آنها را میدیدم و یا در خانه ام میآمد، من هم نمیتوانستم از آنها بگریزم و مانند خرگوشی که در مقابل سحر نگاه مار هیپنوتیزم میشد، می شدم و هیچ مقاومتی در مقابلش نداشتم و بی اختیار رامش میشدم و بدون اختیار به همراهش به محل قماربازی میرفتم. گاهی با قسم و توبه قمارم را ترک میکردم، اما توانایی نداشتم به محل قماربازی بروم.