2014-04-15، 04:12
به علت عدم برنامه ریزی که در زندگی داشتم ،و خود محوری شدیدی که درمن بود .هیچ موقع از زندگی خود راضی نبودم . و خود را در جایگاهی که بودم قبول نداشتم . و همیشه در زندگی دنبال افراط و تفریط بودم . وبا گذشت زمان دیگر قادر به تصمیم گیر ی نبودم . وکارهای امروز را به فردا انداختن ...و باعث شد که شکست پشت سر هم برای من پیش بیا، نداشتن تعادل در جسم ،روح ،روان ،احساسات و عواطف باعث شد که زود رنج و کینه جو ،منزوی وگوشه گیر پرخاشگر و...شوم و کل زندگی ،اجتماعی خانوادگی ام را دچار تلاطم کند ،در جامعه نمی توانستم از حق خودم دفاع کنم .ودر خانواده هم مسئوولیت پذیر نبودم و توقع بی مورد داشتم .
"اندکی صبر سحر نزدیک است"