برای برداشتن قدم سوم ، من ( ما ) باید کاملا تجربی و عینی عمل کنم! تجربه به من میگوید من تا به حال مدیر زندگی خودم بودم و این اتفاقها برای من رقم خورده است ( اعتیاد ، دربدری ها، و پیش رفتن تا پایین ترین سطح حیوانی )...حالا لازم است برای رها شدن از این بدبختی و گرفتاری ، از پشت میز مدیریتم بلند شوم و سکان زندگی ام را به دست خدا بسپارم...این تنها راه و بهترین راه برای من است و کاملا از نظر تجربی هم این را فهمیده ام که باید از سر راه خدا کنار بروم و اجازه بدهم او کار خودش را بکند ( مدیریت ) و من هم کار خودم را ( اطاعت )...

معنی از سر راه خدا کنار رفتن این است که آنقدر سلامت عقل پیدا کنم که تشخیص بدهم با تکیه به فکر خودم نمیتوانم موفق بشوم . من باید یاد بگیرم که بیل خودم را بزنم ، و دنبال نتیجه نباشم ! اما متاسفانه هنوز هم بعد از چند دوره قدم کار کردن ، بیشتر اوقات با سماجت سر راه خدا می ایستم و حق و حقوقم را میخواهم ( سهم ) و برای خودم گرفتاری درست میکنم ! ( قدم سوم از قدمهایی است که همیشه و تا آخر عمر برای ما باز است و باید هر روز و هر ساعت آنرا کار کنیم )...

وقتی من به خواست خودم عمل میکنم بیشترین رنج و درد را می کشم! و احساس تنهایی شدیدی به من دست میدهد! اما وقتی به خواست خدا عمل میکنم، راحت هستم و از اینکه میبینم کسی هست که در کشیدن بار مشکلاتم به من کمک کند ، احساس آرامش میکنم!

با این طرز تفکر ( تسلیم در برابر اراده خداوند ) وقتی در برابر سختی ها قرار میگیرم فکر میکنم حتما حکمتی در کار است و با خودم یا دیگران نمیجنگم ! رها میشوم و اجازه میدهم خداوند از این طریق پیامش را به من برساند!...