2014-06-24، 11:03
۱) نكته اول اینكه، ما احساس میكنیم عصبانیت چیز بدی است. اگر ما واقعبینانه در پی كنترل آن باشیم، این امر غیرممكن نخواهد بود. اگر احساس كنیم عصبانیت چیز خوبی است (موضوعی توجیهپذیر)، امری عادی به نظر خواهد آمد. «سری چینموی» درباره آثار مضر عصبانیت مینویسد: «عصبانیت مانع بزرگی است. آثار پس از عصبانیت عبارت است از یأس و افسردگی. ما باید عصبانیت را شبیه سارقی فرض كنیم كه ماهیت و طبیعت آن دزدی است. عشق و محبتی كه درون ماست مانند گنجینهای گرانبهاست. اگر اجازه دهیم كه این سارق (عصبانیت) به درون ما نفوذ كند، به سرعت گنجینهمان را به سرقت خواهد برد.»
۲) نكته دوم آنكه، ما باید این احساس را داشته باشیم كه عصبانیت بخشی ذاتی از خود ما نیست بلكه چیزی است در اطراف ما كه اجازه ورود آن را به درونمان میدهیم. اگر ما برای لحظهای به عقب برگردیم، میتوانیم مشاهده كنیم كه عصبانیت بخشی از طبیعت و هویت ما نیست.
۳) نكته سوم آنكه، این نكته مهم است كه به یاد آوریم زمانی كه عصبانی میشویم، به آنچه خواهان آن هستیم، دست نمییابیم. اگر از شخصی عصبانی شویم، حتی اگر این عصبانیت توجیهپذیر باشد، شخص مقابل به احتمال قوی واكنش دفاعی از خود نشان میدهد. اما ممكن است با مهربانی پاسخ دهد و سپس وضعیت به حالت عادی برگردد. برای مثال، اگر در خرید از یك مغازه به طرز نادرستی درگیر عصبانیت نشویم و نظرمان را به روش مودبانه و قابل قبولی بیان كنیم، در آن صورت مغازهدار وادار میشود پاسخ منطقی به ما بدهد. اگر ما بهطرز خیلی عصبی به مسایل واكنش نشان دهیم، در این صورت اغلب مردم مایل نخواهند بود با چنین شرایطی، درست برخورد كنند. آنان احتمالا به دنبال واكنشهای محبتآمیز هستند. مساله فوق شبیه مانعی میان خودمان و شخص دیگر است.
۴) نكته چهارم اینكه، اگر ما احساس میكنیم كه عصبانی خواهیم شد، اولین چیزی كه باید انجام دهیم، این است كه سریع واكنش نشان ندهیم. كلمات قدرت فوقالعادهای دارند. اگر ما با عصبانیت صحبت كنیم، بعدها به آسانی پشیمان خواهیم شد. در این هنگام بهتر است سعی كنیم آرام نفس بكشیم. رییس جمهور آمریكا توماس جفرسون میگفت: «وقتی عصبانی هستید، پیش از صحبت كردن تا ۱۰ بشمارید و اگر خیلی عصبانی هستید، تا ۱۰۰ بشمارید.» این نصیحت عاقلانهای است زیرا اغلب تا آن زمان (اگر تا ۱۰۰ بشماریم) عصبانیت فروكش كرده است و ما قادر خواهیم بود شرایط را روشنتر ببینیم. به آرامی نفس كشیدن تاثیر قوی بر افكارمان دارد. ذهن ما را آرام میكند و بدین وسیله هیجانمان كاهش مییابد.
۵) نكته آخر اینكه كه باید سعی كنیم، آرامش درونیمان را استمرار بخشیم. اگر ما تمركز و یا تمرینات تنفسی داشته باشیم، میتوانیم آرامش را بر بدن خویش حاكم سازیم. از طریق تمركز میتوانیم یاد بگیریم روی افكار و ذهنمان كنترل داشته باشیم و دریابیم كه ماهیت درونیمان به دنبال آرامش است. افكار عصبانی، مانند موجهای دریا هستند. آنها زودگذرند و بخشی از شخصیت و هویت واقعیمان نیستند. پس اگر ما به آرامش درونی دست یابیم، قادر خواهیم بود از هیجاناتی مانند عصبانیت دور بمانیم.
۲) نكته دوم آنكه، ما باید این احساس را داشته باشیم كه عصبانیت بخشی ذاتی از خود ما نیست بلكه چیزی است در اطراف ما كه اجازه ورود آن را به درونمان میدهیم. اگر ما برای لحظهای به عقب برگردیم، میتوانیم مشاهده كنیم كه عصبانیت بخشی از طبیعت و هویت ما نیست.
۳) نكته سوم آنكه، این نكته مهم است كه به یاد آوریم زمانی كه عصبانی میشویم، به آنچه خواهان آن هستیم، دست نمییابیم. اگر از شخصی عصبانی شویم، حتی اگر این عصبانیت توجیهپذیر باشد، شخص مقابل به احتمال قوی واكنش دفاعی از خود نشان میدهد. اما ممكن است با مهربانی پاسخ دهد و سپس وضعیت به حالت عادی برگردد. برای مثال، اگر در خرید از یك مغازه به طرز نادرستی درگیر عصبانیت نشویم و نظرمان را به روش مودبانه و قابل قبولی بیان كنیم، در آن صورت مغازهدار وادار میشود پاسخ منطقی به ما بدهد. اگر ما بهطرز خیلی عصبی به مسایل واكنش نشان دهیم، در این صورت اغلب مردم مایل نخواهند بود با چنین شرایطی، درست برخورد كنند. آنان احتمالا به دنبال واكنشهای محبتآمیز هستند. مساله فوق شبیه مانعی میان خودمان و شخص دیگر است.
۴) نكته چهارم اینكه، اگر ما احساس میكنیم كه عصبانی خواهیم شد، اولین چیزی كه باید انجام دهیم، این است كه سریع واكنش نشان ندهیم. كلمات قدرت فوقالعادهای دارند. اگر ما با عصبانیت صحبت كنیم، بعدها به آسانی پشیمان خواهیم شد. در این هنگام بهتر است سعی كنیم آرام نفس بكشیم. رییس جمهور آمریكا توماس جفرسون میگفت: «وقتی عصبانی هستید، پیش از صحبت كردن تا ۱۰ بشمارید و اگر خیلی عصبانی هستید، تا ۱۰۰ بشمارید.» این نصیحت عاقلانهای است زیرا اغلب تا آن زمان (اگر تا ۱۰۰ بشماریم) عصبانیت فروكش كرده است و ما قادر خواهیم بود شرایط را روشنتر ببینیم. به آرامی نفس كشیدن تاثیر قوی بر افكارمان دارد. ذهن ما را آرام میكند و بدین وسیله هیجانمان كاهش مییابد.
۵) نكته آخر اینكه كه باید سعی كنیم، آرامش درونیمان را استمرار بخشیم. اگر ما تمركز و یا تمرینات تنفسی داشته باشیم، میتوانیم آرامش را بر بدن خویش حاكم سازیم. از طریق تمركز میتوانیم یاد بگیریم روی افكار و ذهنمان كنترل داشته باشیم و دریابیم كه ماهیت درونیمان به دنبال آرامش است. افكار عصبانی، مانند موجهای دریا هستند. آنها زودگذرند و بخشی از شخصیت و هویت واقعیمان نیستند. پس اگر ما به آرامش درونی دست یابیم، قادر خواهیم بود از هیجاناتی مانند عصبانیت دور بمانیم.