2014-08-27، 11:18
ششم شهريور
چو نقطه گفتمش اندر ميان دايره آي به خنده گفت که اي حافظ اين چه پرگاري
تعبیر: تردید و دو دلی را رها کن. گمان نکن که تنها هستی و به دوستان و یاران خود اعتماد کن. بیهوده آنان را از خود نرنجان. به نصیحت خیرخواهان توجه کن. به کسانی که به تو احتیاج دارند، بی توجهی نکن. در راه رسیدن به مقصود به بخت و شانس و تقدیر تکیه نکن، بلکه به توانایی های ذاتی خود اتکا داشته باش.
چو نقطه گفتمش اندر ميان دايره آي به خنده گفت که اي حافظ اين چه پرگاري
تعبیر: تردید و دو دلی را رها کن. گمان نکن که تنها هستی و به دوستان و یاران خود اعتماد کن. بیهوده آنان را از خود نرنجان. به نصیحت خیرخواهان توجه کن. به کسانی که به تو احتیاج دارند، بی توجهی نکن. در راه رسیدن به مقصود به بخت و شانس و تقدیر تکیه نکن، بلکه به توانایی های ذاتی خود اتکا داشته باش.
مشگل اینه که به بعضیا بیشتر از حدشون بها دادم
