2014-08-30، 09:50
مهراوه ی من !
من از گفتار زشتی که بر زبان رفته است بیمی ندارم.
من از کردار بدی که از من سر زند نمی هراسم.
من پس از هر خطا همچون پس از هر ثواب
و پس از هر نفرین همچون پس از هر آفرین
و پس از هر سرزنش همچون پس از هر نیایش
جانم از آرامش و سکون سرشار است.
دلم از امید نوازش لبریز است.
که بدی های من هرگز از مهر تو افزون نتواند بود
که زشتی های من از زیبایی تو بیرون نتواند شد ...
ای خوب ترین خوب من!
(دکتر شریعتی)
هرگز توان خود را در تغییر دادن خویش دست کم نگیر