2014-10-31، 11:01
4 اردیبهشت
در بين معتادان بهبود يافته به ندرت مي‌توان افرادي را يافت كه منكر اين حقيقت‌باشند كه «انكار» نشانه اصلي بيماري اعتياد است. برنامه به ما مي‌آموزد كه اعتياد تنهابيماري است به شخص معتاد مي‌گويد كه او بيمار نيست. دور از انتظار نيست كه‌تحت تأثير اين فكر زندگي ما بعنوان معتادان فعال آكنده از توجيهات منطقي وشواهد محكمي مي‌شود كه درصدد اثبات اين نظريه است كه ما ازن ظر جسمي ومغزي با سايرين تفاوت داريم و بطور مختصر «ما معتاد نيستيم».آيا حقيقتاً عجز و ناتواني من در برابر مواد مخدر براي خود به اثبات رسيده است؟آيا برنامه و رهنمودهاي آن مي‌تواند مرا در پذيرش اين واقعيت كه مواد مخدر كنترل‌كننده زندگي من است، ياري نمايد؟آيا من با حمايت دوستانم درگروه خواهم توانست كه بر «انكار» كه اولين علامت اين‌بيماري ويورانگر است پيروز شوم؟آيا من درك كرده‌ام كه براي تشخيص ساير علائم بايد از «انكار» دست بردارم؟
«اقرار و پذيرش = مقابله با انكار»
در بين معتادان بهبود يافته به ندرت مي‌توان افرادي را يافت كه منكر اين حقيقت‌باشند كه «انكار» نشانه اصلي بيماري اعتياد است. برنامه به ما مي‌آموزد كه اعتياد تنهابيماري است به شخص معتاد مي‌گويد كه او بيمار نيست. دور از انتظار نيست كه‌تحت تأثير اين فكر زندگي ما بعنوان معتادان فعال آكنده از توجيهات منطقي وشواهد محكمي مي‌شود كه درصدد اثبات اين نظريه است كه ما ازن ظر جسمي ومغزي با سايرين تفاوت داريم و بطور مختصر «ما معتاد نيستيم».آيا حقيقتاً عجز و ناتواني من در برابر مواد مخدر براي خود به اثبات رسيده است؟آيا برنامه و رهنمودهاي آن مي‌تواند مرا در پذيرش اين واقعيت كه مواد مخدر كنترل‌كننده زندگي من است، ياري نمايد؟آيا من با حمايت دوستانم درگروه خواهم توانست كه بر «انكار» كه اولين علامت اين‌بيماري ويورانگر است پيروز شوم؟آيا من درك كرده‌ام كه براي تشخيص ساير علائم بايد از «انكار» دست بردارم؟
«اقرار و پذيرش = مقابله با انكار»
تمام ارسالهایم تجربه گذشته ام است و دیدم نسبت به بهبودی تغییر کرده است و اینها نیست