2014-11-29، 02:21
دروهله اول اعتراف به اشتباه شهامت منو تقویت میکنه که باخودم آشنا بشم وبتوانم بپذیرم که نقائصی دارم که برای رسیدن به ارامش وزندگی انسانی و پرعشق باید بااین نقائص که شالوده وزیربنایشون ترسهام هست روبروبشم وبپذیرم که تنها راه زندگی سالم رفتن تودل ترسهام وبرخورد بانواقص شخصیتی ام هست واز این اشتباه ونادانی وجهالت های گذشته ام درس بگیرم واونهاراپلی کنم برای روزهای بعد زندگیم که دوباره اون اشتباهات را تکرارنکنم و دوباره داخل همان کوچه بن بست قدیمی نشم چون بن بست همیشه بن بسته یعنی تکراراشتباه همیشه تکراراشتباه است ونتیجه درآخرناامیدی است . ودیگر اینکه اگه اشتباهات گذشته ام را بپذیرم و سعی در مثبت کردن اونها بکنم معنیش اینه که دیگه خودمو سرزنش نمی کنم بلکه هم خودم وهم دیگران را می بخشم وشروعی دوباره درزندگیم خواهم داشت شروعی که دراون عشق بی توقع وحضورروحانی قدم به قدم بامن است .