2014-12-10، 09:38
و صبحدم انگاه که خورشید طلوع میکند.سوار بر قایق هستی بسوی معبودم حرکت میکنم و با دستان ناامید خویش با امید به بخشش بسویش پارو میزنم.اری میدانم که جز او پناهی ندارم.به ان امید میروم که دستانم را در ظلمت دنیایم بگیرد و امیدی باشد برای فرداهایم.مرسي خداجون
موفقیت یک انتخاب است نه یک اتفاق