ورود

***Atlas*** · 2014-12-17، 03:32

پرهیز از آرزوهای دور و دراز

امید و آرزو اگر به درستی در انسان شکل گیرد، مایه گرمی و حرارت زندگی انسان و سبب ایجاد شوق و شور در راه رسیدن به هدف هاست. انسانی که وجودش از امید و آرزو تهی است. از نعمت شادابی و نشاط بی بهره است. در نتیجه، از پویایی و پیشرفت باز خواهد ماند.

*************************
حکایت

در حکایت است که عیسی مسیح علیه السلام روزی پیرمردی را دید که با بیل مشغول زیر و رو کردن زمین بود. حضرت عیسی علیه السلام عرضه داشت: خدایا! امید و آرزو را از دل او بیرون کن! پیرمرد بیل را رها کرد و به استراحت پرداخت. دوباره حضرت عیسی علیه السلام فرمود: خدایا امید و آرزو را به او برگردان. پیرمرد برخاست و مشغول کار شد. حضرت عیسی علیه السلام سبب را از او پرسید. او گفت: مشغول کار بودم که با خود گفتم: تو پیر شده ای تا کی باید کار کنی؟ پس بیل را انداختم و به استراحت پرداختم. پس از آن دوباره با خود گفتم که باید تا پایان عمر به راحتی زندگی کنی. پس به امید و آرزوی راحتی، دوباره به سوی بیل رفتم و مشغول کندن زمین شدم».

**************************
نگاه آموزه های دینی

از نگاه آموزه های دینی، اصل داشتن آرزو پذیرفته شده است. آنچه اسلام پیروانش را از آن باز داشته، آرزوهای طول و درازی است که نه تنها هرگز بدان ها دست نمی یابند، بلکه انسان را به غفلت و بی خبری می کشانند و او را از رسیدن به حقیقت باز می دارند، چنان که امام علی علیه السلام «آرزوی دراز را عامل فراموشی امر آخرت معرفی می فرمایند.» امام سجاد علیه السلام نیز در صحیفه سجادیه، در مواردی بسیار از طولانی بودن آرزو به خدای مهربان پناه می برد، از جمله در نیایشی می فرماید: «بارالها! به تو پناه می بریم از اینکه قصد خیانت با کسی کنیم یا به اعمال عجب بورزیم و آرزوهای خود را دراز سازیم».

*************************
پیام متن:

از اثرگذاری آرزو در پویایی زندگی و لزوم پرهیز از زیاده خواهی در آرزوها به سبب پی آمدهای زیان بارشان غافل نباشیم.

ورود
هنوز عضو نشدی؟همین حالا عضو شو ;)
نام کاربری:
گذرواژه‌:	گذرواژه‌تان را فراموش کرده‌اید؟
	مرا به‌خاطر بسپار