بله از بدو تولدم در خانواده پدرم و عمو و پدر بزرگان و مادر بزرگم، شوهر خواهرم سیگار و چپق و قلیان میکشیدن و من هم از سن چهارسالگی از سیگارهای پدرم برداشته و در توالت و جاهای خلوت سیگارم را شروع کردم و تا سن هشت سالگی روزی پنج نخ سیگار میکشیدم و این سیگارها را بیشتر از این و آن بر میداشتم و عاقبت وقتی در سن دوازده سالگی با استقلال مالی در اثر وارد شدن به بازار کار و خیابان سیگارم یک بسته شد و من سعی داشتم بیشتر از بیست نخ نشود و من فاصله روشن کردن، این سیگار با سیگار بعدی را خماری پس میدادم و بشدت با میل به مصرفم درگیر میشدم و با اینکه اخطار پزشکان و جراید و رسانه های گروهی را راجع به مهلک بودن سم نیکوتین را میشنیدم و میخواندم اما قدرتم در مقابل مصرف نکردن خیلی پایین و حتی هیچ بود. من دوست نداشتم دهان و هیکلم بوی نیکوتین بدهد، چون نمیتوانستم آن را قطع کنم و مصرف دیگر دست خودم نبود. من قادر نبودم یک زندگی بدودن دود تنباکو را ادامه دهم، با توجیه و بهانه و فرافکنی تقصیر را گردن این و آن می انداختم.