مهربانم! کاش خانه ی قلبمان برای پذیرایی ازعشق هرگز واهمه نداشت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حالا دلم را مانند آسمان نقاشی می کنم ، اما میخواهم آلودگی و ابر های سیاه اش را پشت رنگ های آبی گم و پنهان کنم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تورا هرلحظه به خاطر مى آورم بى هیچ بهانه! شاید عشق این باشد .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اونی که آدما را خیلی عزیز میکنه ، شادی دیدارشون نیست ، غم ندیدنشونه
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صحبت من و تو همچون صحبت خار و گل است ، بی تو من را خوش نباشد ، گر تو را بی من خوش است .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کجا رسم بر این است که عاشق نشوى/ باغبان باشى و دلتنگ شقایق نشوى
مشگل اینه که به بعضیا بیشتر از حدشون بها دادم