علي شريعتي
من رقص دختران هندي را بيشتر از نماز پدر و مادرم
دوست دارم. چون آنها از روي عشق و علاقه
مي رقصند ولي پدر و مادرم
از روي عادت نماز مي خوانند.
اگر مثل گاو گنده باشی، میدوشنت، اگر مثل
خر قوی باشی، بارت می كنند، اگر مثل اسب
دونده باشی، سوارت می شوند...
فقط از فهمیدن تو می ترسند.
فخرم این که در برابر هر مقتدرتر از خودم متکبرترین
بودم و در برابر هر ضعیفتر از خودم متواضعترین.
در شگفتم كه سلام آغاز دیدار است
ولی در نماز پایان است، شاید این بدین معناست
كه پایان نماز، آغاز دیدار است.
اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم
میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر می شوم
این زندگی من است
بمان کاری بکنی کاری نکن بمانی...
خواهی نشوی همرنگ رسوای جماعت شو.
در زندگی طوری باش که آن که خدا را نمی شناسند
تو را که می شناسند خدا را بشناسند!
چقدر دوست دارم این سخن مسیح را
« از راه هایی مروید که روندگان آن بسیارند
از راه هایی بروید که روندگان آن کم اند»
چاپلوسی یونجه لطیفی است برای
درازگوشان دمبه دار خوشحال.
آنهایی که خود بسیارند نیازی به هم وطن ندارند
آدمهای اندکند که به ازدحام محتاجند...
نه در حالتی بمان نه در جایی بمان همواره روحی
مهاجر باش به سوی انجا که می توانی انسان باشی
به سوی انجا که از انچه هستند و هستی
فاصله بگیری این رسالت دائمی توست.
به من بگو نگو ، نمی گویم؛ اما نگو نفهم
که من نمی توانم نفهمم
من می فهمم!
براهیم‌وار زندگی کن و در عصر خویش
معمار کعبة ایمان خویش باش.
همانا خداوند فرشته را عقل داد بدون شهوت و حيوان
را شهوت داد بدون عقل, پس هر انساني كه پيرو
عقلش باشد از فرشته برتر است و هر انسان که
شهوتش بر عقلش حكم كند از حيوان پست تر است.
در نهان به آنانی دل می بندیم که دوستمان ندارند
و در آشکارا از آنانی که دوستمان دارند غافلیم
شاید این است دلیل تنهایی ما!
بگذار سرنوشت هر راهی را که می خواهد برود
ما راهمان جداست، این ابر ها تا می توانند ببارند
ما چترمان خداست ...
من از ابر خوشم نمي آيد... از باران خوشم مي آيد
ز جستن هاي شتابان فواره خوشم نمي آيد
ز آن هنگام كه قامتش را براي بازگشتن خم ميكند
خوشم مي آيد.....
رنج بزرگ يك انسان اين است كه عظمت او و شخصيت
او در قالب فكرهاي كوتاه در برابر نگاه هاي پست و پليد
و احساس او در روحهاي بسيار آلوده
واندك و تنگ قرار گيرد.
شیطانیکه از ابعاد خود ماست
چنان که روح خدا یکی از ابعاد دیگر خود ماست.
ایمان هرچه پنهان تر است پاک تراست
و عشق هرچه در”کتمان”مخفی تر است
زلال تر...