در مرحله اول اقرار باعث میشود من خطا را ببینم و قبول داشته باشم که انکار خطا است.به نظر من استارت اصلاح هر چیزی در مرحله اول احتیاج به اقرار به ان خطا را دارد و تا زمانی که من به خطایی اقرار نکنم یعنی ان را نپذیرفته ام پس هیچ گامی برای اصلاح ان بر نمیدارم.مثلا اگر در روابطم در خانه قبول نکنم که نمیتوانم تفکر مادرم را تغییر دهم و اقرار نکنم بحث در خانه کار اشتباهی است.هیچ کاری برای اصلاح نمیکنم و در نتیجه ان خطا را بارها و بارها تکرار خواهم کرد.ولی زمانی که اقرار میکنم اینکار خطا است.استارت کمک گرفتن از نیروی برتر را خواهم زد و این چنین میتوانم مسیر زندگی خود را از گمراهی به اگاهی تغییر دهم.