13-بدنبال چراهارفتن بدون داشتن عملکرد ومقایسه کردن یکی از دلایل ونشانه های انکار بیماریمان است ومابرای فرار ازمسولیتهایمان وانکار اون از روش مقایسه امروزم با دیروز این با اون و...استفاده میکنیم واین مقایسه جلوی رشد وتغییرمارو میگیره ومارو توقلب مرض نگه میداره .. وقتی درصد تسلیم ما افت میکنه ما آزار میبینیم خودآزاری یکی دیگه از شاخه های مرض ماست وتایید طلبی که میگه اگه دانشت بیشتر بود بیشتر موردقبول بودی واحترام داشتی اما نمیگه که تو این داستان باید عملکرد داشته باشی منشا آزار ما همین افکار واحساسات ماست حال جه کنیم که آزارنبینیم:اولین کار پذیرفتن مرضمونه سپس تسلیم شدن ودرآخر روی بیماری کارکردن درموقعیت مقایسه خودمان را قرارندهیم خودآزاری نکنیم با خودمان جنگ نکنیم وواقعیت موجود رابپذیریم قدمهارو باایمان به نیروی برتربصورت منظم وباصداقت کارکنیم ارتباط با راهنما ودوستان موفق بهبودی داشته باشیم وجلسه برویم ومشارکت صادقانه کنیم و...?