18-بله،سالهابارنجش هایم زندگی کرده ام وهمیشه خودم رامحق میدانستم وحالابرایم ترس داردکه از آن قالب خارج شوم چون باید واقعیتهای موجودزندگیم رابپذیرم واشتباهات وخطاهای خودم رابفهمم کوتاهی هایم راببینم بی نظمی هایم راقبول کنم وبپذیرم که درخیلی از رنجشهایم خودم مقصربوده ام واین باعث میشه تا احساس حق به جانب بودنم را از دست بدهم ودرگیریکسری احساسات جدید وآزاردهنده شوم احساس پوچی وبی ارزشی وبی هدفی پیداکنم وقتی به نقش خودم صادقانه نگاه میکنم وزیربنای رنجش هایم رابررسی میکنم نقش خودم رادر رنجش هایم میبینم ومتوجه میشوم که خودم هم دربوجودآمدن این رنجشها بی تقصیر نبوده ام احساس بدی پیدامیکنم دیگرخودم رامظلوم وقربانی نمیبینم واحساس گناه وخجالت پیدامیکنم خدایا من چقدرتهمت زده ام حال خودم رامسول ترمیم وبازسازی خرابی هایی که ببارآورده ام وخساراتی که زده ام میدانم که باید باتغییررفتارشروع به جبران کارهایم بکنم ودراینجاست که باید مسولیت اعمال ورفتارم رابپذیرم?