7_خیر،تازمانی که با بیماری ومرضم،وبا خودخواهی وخودمحوریم زندگی میکنم نه چگونگی ونه دقیق خطاهایم راخودم نمیتوانم تشخیص دهم به همین خاطر ازخداوند میخواهم تاکمک کند هم تشخیص دهم وهم بپذیرم البته دراین بین ازکمک راهنمایم هم کمال استفاده را میبرم.من زمانی که درمسیربهبودی هستم بایاری خداوندچگونگی دقیق خطاهایم را میبینم ومسئولیت آنراهم قبول میکنم دیگرانکارنمیکنم وسعی میکنم لذت طلبی هایم باعث بسته شدن دریچه افکارم نشودوجاهایی هم ازهمفکری ومشورت راهنمام ودوستان قدیمی بهبودی کمک میگیرم تاچگونگی دقیق خطاهایم راببینم.
اگرمابامرضمان زندگی کنیم ویادرانکارباشیم مطلقانمیتوانیم تشخیص بدهیم وبپذیریم.
برای تشخیص چگونگی دقیق خطاهایمان اول بایددعاکنیم تمایل داشته باشیم وبعداقرارکرده وبپذیریم این یعنی قبول مسئولیت.
سه مورد ازتشخیص ندادن دقیق خطاهایمان:
1_وقتی آنرانبینیم پس تشخیص هم نمیتوانیم بدهیم.
2_میبینیم ولی نمیپذیریم که کم کم این مسئله برایمان دردناک میشود.
3_ندیده وآگاه نشده خودمان رامقصردانسته وسرسری از آن میگذریم.
برای تشخیص دقیق خطاهایمان اگرازروی اراده شخصی عمل کنیم وفقط از زاویه دیدخودمان نگاه کنیم دچارخودمحوری سطحی نگری وروزمرگی میشویم.?