11_تشخیص چگونگی دقیق خطاهایمان یعنی صادقانه به بررسی ریشه اعمالمان بپردازیم.واینکه بپذیریم چگونه وباچه انگیزه ای بابکارگرفتن نواقص شخصیتیمان به دیگران خسارت وارد کرده ایم واین تشخیص باعث میشود همدردی وهمدلی کنیم باکسانی که بماخسارت زده اند ویامابه آنهاخسارت وارد کرده ایم.واین همدلی وهمدردی باعث میشودتافهرستمان راراحتتر بنویسیم .باتشخیص چگونگی دقیق خطاهابیشتربه نقش خودم نگاه میکنم که درکجاوچگونه وباچه هدف ونیت و انگیزه ای وباکدامیک ازنواقصم باعث صدمه زدن به دیگران شده ام واگرهم به نقش دیگران اشاره میکنم برای این است که نقش خودم راپیداکنم تاازخسارت زدن وخسارت خوردن های مجدد جلوگیری کنم وحداقل باآگاهی که به دست میاورم درموقعیت های مشابه سعی کنم کاردرست راانجام دهم.زمانی که نقش ومسئولیت هایم برایم واضح وآشکارمیشودازپشت دیوار انکار خارج شده ودست از آوردن دلایل بظاهرموجه ولی غیرواقعی برمیدارم وآن برداشت غیرواقعی وغلط ونادرستی راکه از شخصیت خودم درست کرده بودم به تدریج ازبین میرودچون دیگرخودم راحق بجانب نمیبینم وآن وظیفه ای که درقبال مسئولیت های خودم دارم شناسایی میشود.درگذشته بواسطه افراط وتفریط وعدم تعادلی که داشتم یامنکرهرگونه مسئولیتی بودم ویا مسئولیت های دیگران راهم به گردن میگرفتم وبواسطه ناتوانی درانجام امور دچارکینه ورنجش از خودم ودیگران میشدم.باآشکارشدن نقشم عقایدواقع بینانه ای پیداکرده ام وروشن بین شده ام دست از خودخواهی وخودمحوری برداشته ام .باور امروزم این است که اگر من نتوانم درلحظه، تراز خودم رابگیرم بازهم این خسارت زدن هایم ادامه خواهدداشت .
امروزه با داشتن آگاهی وروشن بینی اگرخسارتی برنم بیشتردردخواهم کشید دیگرخودراقربانی افراد،شرایط ومحیط نمیدانم ومسئولیت کارها وخساراتی را که زده ام میپذیرم تابتوانم فهرستی ازتمام کسانی که به آنهاصدمه زده ام تهیه کنم وخواستار جبران خسارت از تمامی آنهابشوم.?