41__30_هرروزکه ازخواب بیدارمیشوم ومیبینم که فرصت دوباره ای برای زندگی بمن داده شده است ازخداوندتشکرمیکنم ودرهمان لحظه احساس قدردانی، سپاسگزاری،وصل بودن ،همدلی،ملاطفت ومهربانی نسبت به تمام موجودات روی زمین را پیدامیکنم.امروزه احساس میکنم که به داشتن رابطه ای زیبا ودرست باخودم، خداوندوبادیگران نیازدارم وبواسطه همین احساس همدلی است که رنجشم از دیگران بسیارکم شده وباآنهابیشتر احساس وصل بودن میکنم وزمانی که این احساسات رادارم ، روی خودم واصول روحانی که ازقویترین باورهای من است بیشترمتمرکزمیشوم.دوست دارم درغم وشادی دیگران شریک باشم وبتوانم عاشقانه وصادقانه به همدردان،خانواده وجامعه ام خدمت کنم.دیگرخودمحوری کردن رادوست ندارم ونمیخواهم فقط به منفعت های شخصی خودم فکرکنم.
هرگاه که این احساسات زیبابمن دست میدهند حس میکنم به درک ومعرفت و آگاهی خاصی نسبت به شناخت نیروی برترم دست پیداکرده ام وخواهان یک زندگی شاد،هماهنگ وبدون هرگونه خسارت زدنی بادیگران هستم.?