در همه ی رویدادها لطف ورحمت الهی نهفته است .گاهی احساس می کنم حتی ضعف جسمانی نیز نوعی برکت است.وقتی که فردی دچار ناراحتی جسمانی می شود،در واقع نوعی تطهیر درونی آغاز می شود که می توانداورا به قلمروی فراسوی عالم مادی ببرد،به جاهایی که روح فرصت نوشیدن شهد الهی را می یابد.
آنگاه اودیگر نمی خواهد به این عالم،آنجا که قدرت وامکانات تحسین می شود باز گردد.اما جسم دارای نیازهای فیزیکی است واین لحظات متبرک همگی گذرا هستند.آگاهی وشعور فردی باید به عالم ماده که از دیرباز با ان همنشین بوده است،باز گردد.
تمام ارسالهایم تجربه گذشته ام است و دیدم نسبت به بهبودی تغییر کرده است و اینها نیست