2014-01-07، 01:14
بهترین و زیباترین لحظه های مراقبه برای من زمانیست که در جلسات با سکوت کامل {سکوت گفتاری و سکوت افکاری} به دور از هر گونه زمزمه و قضاوتی در افکارم به مشارکت اعضا گوش میدهم و با این ترتیب از افکار و مشکلات و گرفتاری های روزانه و خوددرگیری رها میشوم . من معتقدم افکار من هم مانند ماشین های مکانیکی نیاز به لحظاتی خاموش شدن و استراحت دارد و این استراحت در لحظات شیرین مراقبه اتفاق می افتد بنا بر این اگر در زمان مراقبه هر گونه صدایی از درون بشنوم مراقبه خوبی نداشته ام و باید بیشتر سعی در شنیدن سکوت که همان کلام خداست داشته باشم