2014-01-09، 10:41
ای روح من!بادا که در این دنیای گرفتاری ها وافسون ها،حتی یک لحظه موطنی را که باید پیش از غروب عمر بدان رسی از یاد نبری.
به این نمایش زودگذر دل نبد.برکرانه ی رود بایست.نوای جریان آب را بشنو.
زیبایی چشم انداز ها را به دل نوش کن،
پایت را به گِل آلوده نکن،
وتن به آب های توهم نسپار،
آن کس که وارد این آب ها نشود،هرگز غرق نخواهد شد.
مشگل اینه که به بعضیا بیشتر از حدشون بها دادم