2014-01-14، 01:59
25 دي روز به روز با شاپور الف
امروز ميخواهم كه خداوند مرا ياري دهد، تا بدانم كه با ديگران متفاوت نيستم. احساس برتري از ديگران توهمي در من ايجاد ميكند، كه خودم را يكي يك دانه بدانم و خود را از جمع جدا كنم. این خودشیفتگی در من باعث خیلی از اختلالات شخصیتی و هویتی شده بود. آيا ميدانم متمايز و جدا كردن خود از صف همنوعان در نهايت باعث تنهايي و انزوا و رُشد بیماري من ميشود؟ آيا متوجه هستم كه من با درجهبندي بشريت و نمرهی ممتاز به خود دادن، در اصل قدرت نگاه كردن به خود و نقصهاي خود را از دست ميدهم؟ امروز ميدانم كه من هم قطرهاي هستم در اقيانوس هستي و هيچ امتياز بشري نسبت به ديگران ندارم. اگر امتيازي هم است فقط امتياز مادي ميباشد، كه آن هم مال خودم نیست و از بين رفتني است. ترس و شرمندگی و حمل احساس خجالت و در نهایت گناه، باعث تقویت مدیریت انکار و متورم شدن غروره و احساس متمايز بودن از ديگران است. منیت من باعث نابودیم خواهد شد.
مشگل اینه که به بعضیا بیشتر از حدشون بها دادم