2014-01-15، 09:58
وقتی من با نگاه واقعی و حقیقی به خودم و شکستها و پیروزی هایم نقاط ضعف و قدرتم و چگونگی دقیق خطاهایم نگاه میکنم در واقع شروع به پذیرش خویشتن و تواضع و فروتنی میکنم میفهمم من هم اشتباه میکنم من هم خطاهایی دارم و انسانم همین نه بیشتر نه کمتر من اگر میخواهم انسان بهتری شوم باید روی خودم کار کنم و گرنه همیشه درگیر خودم و از روی نادانی مشغول خطا و اشتباه بوده و خود را اصلاح نمیکنم با نگاه واقع بینانه به خود تواناییها و محدودیتهای خود را میبینم میفهم در کجابود که خطاکردم و کجابود که درست رفتم و در نتیجه به تواضع و فروتنی که محصول صداقت با خویشتن است دست میابم
هر که مرا حرفی بیاموزد٬ مرا بنده خویش قرار داده است.