2014-01-16، 01:23
اندیشه امروز بیست و هفتم دیماه ( a day at a time )
همه ما واقعا از غرور جریحه دار شده خود بهنگام در خواست کمک از برنامه و گروه رنج برده ایم . اگر چه دوستان ما در گروه حقیقتا در آن شرایط ما را درک کردند و فهمیدند که چه احساسی داریم . ما درباره نواقص اخلاقی خود بطور اعم و در مورد غرور به طور اخص چیزهای زیادی آموختیم و از خود راضی بودن و خود محوری را با سپاسگزار بودن جبران کردیم . سپاسگزاری به خاطر معجزه بهبودی و زندگی جدید و فرصتی که بتوانیم با دوستانمان اصول برنامه را تجربه کنیم . سپاسگزاری از خداوند بخاطر آنکه ما را قادر ساخت که در کمال ناتوانی بر روی ویرانیهای ناشی از اعتیاد زندگی امروز خود را بسازیم .
آیا من درک کرده ام که غرور از تهی بودن و بی اطلاعی ناشی می شود ؟ آیا گروه با وجدان بیدار و دید روشنش قادر است آنچه را که من در خود نمی بینم دیده و به من هشدار دهد ؟
آیا من آموخته ام که از پیروزیهای مقطعی خود در برنامه مغرور نشده و بجای تکبرو نخوت این کامیابیها را برای سازندگی بیشتر در زندگی جدید خود بکارگیرم ؟
خداوندا مرا یاری ده تا همیشه بخاطر داشته باشم که غرور لجام گسیخته قادر است مرا به نقطه ای برگرداند که از آن شروع کرده ام .
" پیروزی می تواند یک توقف باشد "
کپی از این مطلب فقط با ذکر نام سایت forum.banianbehboodi.ir مجاز می باشد .
مشگل اینه که به بعضیا بیشتر از حدشون بها دادم