2014-01-18، 11:12
من وقتی به صداقت با خود رسیدم و در نتیجه خود را در اعماق وجودم پذیرفتم و درک کردم لازم نیست زور بیخودی بزنم و باعث رنج و درد خود شوم و در نتیجه در قدم 1 در برابر بیماری تسلیم گردیدم در قدم 2 امید پیدا کردم که خداوند میتواند سلامتی عقل را به من باز گردانند و همه اینها در نتیجه فروتنی و دست از غرور کشیدن که من نیز انسانی هستم مشابه تمام آدمهای موجود و دارای نقاط ضعف و قوتی هستم و به توسط کارکرد قدمها قادر به رسیدن به فروتنی بیشتر خواهم بود آرزوهایم دوباره زنده گردید