20 آبان
اکنون که به این مقطع زمانی رسیده‌ام، مي‌دانم كه خداوند همه چيز و همه کس من است. تا وقتي كه در تمامي اوقات با او هستم و به او تکیه می‌كنم تنها نيستم. احساس مورد توجه بودن باعث می‌شود که درکارها و ابراز احساسات و نشان دادن عواطف موفق‌تر عمل کنم. من بیمار هستم و نیاز به تیمار و توجه دارم. تا وقتي كه دستان خداوند را رها نكرده‌ام احساس آرامش و صلح و امنيت مي‌كنم. امروز تنها نبوده و تنها نيستم. اکنون که حضور خداوند را در وجودم حس مي‌كنم و با دعا كردن پيوندم را محكمتر مي‌نمایم. وقتي كه از روي آگاهي و تمايل اراده و زندگيم را به خداوند و ارده‌اش تسليم مي‌كنم، باورها در من قوی‌تر می‌شوند و انرژی آنرا در وجودم احساس مي‌كنم. در دعاي امروز از خداوند تقاضا مي‌كردم كه مرا در حل مسائل و رفع مشكلات و يا رها كردن آن‌ها كمك كند. آيا مي‌‌توانم از ترس‌ها و نااميدي‌ها كه زاييده احساس ناتواني است رها شوم؟ وابستگي به خداوند تنها وابستگي سالمی است، كه در آن از اسارت و سرشكستگي و حقارت خبري نيست، بلكه در آن آزادي و رهايي و ارزش والاي انساني قرار دارد.
نزديكي به خداوند به ما جواب مي‌دهد!