2014-11-29، 02:20
من اول ار مثبت هام شروع میکنم سعی میکنم حتی درقدمها هم همون دید مثبت رو بکارببرم بامثبت هام داشته هام رو می بینم و فکرنمی کنم که همش خطا بوده بعد از رنجش های کوچیکم حرکت میکنم راهنمامو می سنجم چون هنوز من نمی تونم اعتمادکامل کنم برخوردشو همه جوانب رو تا بتونم به اون اعتماد کنم نمی تونم بی گداربه آب بزنم بعد آرام ٬ آرام راه برام هموارمیشه و میتونم به خودم وراهنمام اعتماد کنم یعنی بعداز مراحل اول متوجه میشم که اینجا گذشته نیست اینجا انسانی که درکنارمن هست انسانی هست که تجارب مثل خود من داره ونیازی به ترسیدن ووحشت از قضاوت ندارم اینجا احتیاج به تایید هیچکس جز خداوند ندارم واینجا جایی هست که عشق اماده شده که کشتی زندگی منو که درطوفان درهم شکسته دوباره تعمیرکنه و دریای متلاطم دلم را آرامش ببخشه ورهایم کنه از هرچه که تا به امروز دست وپای منو بسته و از تعادل خارجم کرده و دوباره برگردم به خودم وامید دوباره زنده بشه .