21 آبان ماجرای خود ما

«وقتی ماجرای خود را صادقانه تعریف میکنیم، ممکن است فردی دیگر با ما همدردی کند.»

کتاب پایه

v

بسیاری از ما به صحبتهای واقعاً مسحورکننده بعضی سخن رانها در همایشهای معتادان گمنام گوش دادهایم. به یاد داریم که مخاطبین این همایشها گاهی از روی همدردی اشک میریزند و گاهی خنده شادمانی سر میدهند. ممکن است فکر کنیم "روزی ما نیز به عنوان سخنران اصلی در همایش حضور خواهیم یافت.»

بسیار خوب، برای بسیاری از ما این روز هنوز فرا نرسیده است. هر از گاهی ممکن است از ما دعوت شود در جلسهای واقع در نزدیکی محل زندگی خود سخنرانی کنیم. ممکن است در کارگاه همایش کوچکی سخنرانی کنیم. اما پس از این همه وقت، هنوز سخنران "خیلی خوبی" در همایشها نیستیم و عیبی هم ندارد. دریافتهایم که ما نیز حتی در جلسهای محلی که پانزده یا بیست معتاد حضور دارند، پیام ویژهای را برای مشارکت کردن داریم.

هر یک از ما ماجرای خود را برای تعریف کردن در اختیار داریم؛ همین و بس. نمیتوانیم ماجرای هیچ فرد دیگری را تعریف کنیم. هر بار که برای سخنرانی بر میخیزیم، بسیاری از ما متوجه میشویم همه سخنان زیرکانه و ماجراهای جالب ظاهراً از ذهن ما پر میکشد. اما قطعاً چیزی برای ارائه داریم. پیام امید را به همرا داریم—قطعاً میتوانیم از اعتیاد بهبود پیدا کنیم. همین کافیست.

v

فقط برای امروز: به خاطر میسپارم ماجرای صادقانه من چیزی است که به بهترین نحو مشارکت می‌کنم. امروز، همین کافیست.

زندگی خود را بر بنیان روح که صخره ی همه ی اعصار وزمان هاست بنا کن.
روح به آرامش رسیده است.
روح آرامش مطلق است.

بازتاب بیستم و یکم آبان ماه
افکار صبحگاهی

از خداوند در مراقبه های صبحگاهی خود بپرسید چه کاری می توان برای شخصی که بیمار است انجام دهید.

الکلی های گمنام

برای سالها در مورد اراده خداوند درباره خودم فکر می کردم و اعتقاد داشتم که شاید سرنوشت زندگی من از پیش مقدر شده است. بعد از همه اینها، با سرنوشت خاص به دنیا آمده ام بدون اینکه از پیش به من گفته شود که انتخاب شده ام!

در نهایت، هنگامی که دعای بالا را از نظر گذراندم فهمیدم که خداوند تنها می خواهد که گام دوازدهم را در تمرین روزانه ام انجام دهم. به علاوه متوجه شدم با بهترین توانایی خود باید این کار را انجام دهم. به زودی آموختم که تمرین به من کمک می کند که زندگی خود را در کنترل داشته باشم.

21 آبان
امروز من جهت دعا و مراقبه و عبادت و ریختن طرح دوستی و شروع وابستگي به خداوند، هيچ توضيحي به كسي بدهكار نيستم. بیماری وابستگی فضولی در من آنقدر زیاد است که از هر بهانه و روزنه برای دخالت و فضولی بهره می‌برد. امروز مي‌دانم كه با اصول برنامه دلايل بسياري وجود دارد كه وابستگي به خداوند يك ضعف شخصيتي و یا نقطه ضعف برایم نيست، بلكه نشان از اعتمادبه نفس و شهامت و عزت نفس مي‌باشد. آيا هنوز هم دعا و نيايشم را در خفا و از روي شرمندگي و خجالت و پنهان از ديگران انجام مي‌دهم؟ امروز مي‌دانم كه كساني كه فاقد باور ارتباط با خداوند هستند شهامت و شجاعت ندارند. امروز با دعا و نيايش اميد دارم فكرم را در جهت به عمل رساندن خواست و اراده‌ی خداوند که صلاح من را می‌خواهد به نمايش بگذارم. بدون شك من با قدرت عشقی که خداوند هرروز دارم و با كمك رساندن به همدردانم باور و اعتقاد و اعتماد و ايمان خود را جهت ارتباط بهتر با خالق خود را تقويت مي‌كنم. می‌دانم دو راه بیشتر ندارم، راه شیطان که سالها در این مسیر بودم و راه خدا که برایم ارزشمند است و امروز با افتخار و خوشحالي زندگيم و اراده‌ام را به خداوند واگذار مي‌كنم!
شهامت و قدرت از ارتباط معنوی است!