همت اگر سلسله جنبان شود  مور تواند که سلیمان شود  

 چرخهای سنگین و زنگ زده ی زندگی با دست های نامریی امید می چرخند.

هفت جا، نَفس خویش را حقیر دیدم!

 

نخست: هنگامی که به پستی تن می‌داد تا بلندی یابد.
دوم: آنگاه که در برابر از پا افتادگان، می‌پرید.
سوم: آنگاه که میان آسانی و دشوار مختار شد و آسان را برگزید.
چهارم: آنکه گناهی مرتکب شد و با یادآوری اینکه دیگران نیز همچون او دست به گناه می‌زنند‌، خود را دلداری داد.
پنجم: آنگاه که از ناچاری، تحمیل شده‌ای را پذیرفت و شکیبایی‌اش را ناشی از توانایی دانست.
ششم: آنگاه که زشتی چهره‌ای را نکوهش کرد، حال آن که یکی از نقاب‌های خودش بود.
هفتم: آنگاه که آوای ثنا سرداد و آن را فضیلت پنداشت

                   ((جبران خلیل جبران ))

 

 

هر وقت دلت خیلی گرفته بی قراری کلافت کرده بغض عجیبی تو گلوت داری از زمین و زمان
 گله و شکایت داری خلاصه این که گریه امونت نمی ده پنجره رو وا کن اروم سرتوبلندکن به
 اسمون یه نگاه بنداز اونجا حتما یه ستاره هست که از میون همه ی ستاره های خاموش بهت
 چشمک می زنه اون وقته که ناامیدی می دوئه و می ره دیگه خستگی باهات خداحافظی می

 کنه وزندگی دوباره رنگارنگ می شه نازنینم! پس هیچ دلیلی برای یاس و ناامیدی نیست

امید یعنی‎

فراموش کن طوفان سخت دیشب را‎

ونگاه کن خورشید امروز چه زیبا لبخند میزند‎

امید یعنی ‎

بی کسیهایت را به پشت بلندترین کوه پرتاب کن ‎

فراموش کن تنهاییت را و عاشقانه ای بساز زیبا به نام او که دوستش داری‎

 

وقتی سختیها به پایان میپذیرد و مشکلی از مشکلاتمان حل میشود،درس بزرگی برایمان دارد.و ان اینکه به خودمان اتکا نکنیم بلکه به خدایی اعتماد کنیم که هرگاه صدایش زدیم پاسخ داد.....

توتنهاکسی هستی که ناشناخته دوستم شدی اسمت اسم من بود(معتاد)دردت دردمن بود(اعتیاد)لبخندت لبخند من بود(بهبودی)ارزویت ارزوی من بود(رساندن پیام)دوست مهربونم دوستت دارم.سلام همدرد