11 آذر بهبودی: اولین اولویت ما

«باید بهبودی خود را در رأس قرار دهیم و ترتیب اولویتهای خود را حفظ کنیم.»

کتاب پایه

v

قبل از آمدن به NA، از بهانههای بسیاری برای توجیه مصرف مواد استفاده میکردیم: «او بر سر من فریاد کشید.» «او چنین گفت.» «همسرم مرا ترک کرد.» «من اخراج شدم.» از این بهانهها استفاده میکردیم تا برای حل مشکل مواد خود درخواست کمک نکنیم. باید میفهمیدیم که تا وقتی به مصرف مواد ادامه دهیم، این مسائل همچنان ادامه دارد. تنها وقتی بهبودی را در رأس اولویتهای خود قرار دادیم، این وضعیتها شروع به تغییر کرد.

ممکن است امروز نیز به همین رفتار گرایش داشته باشیم و برای عدم حضور در جلسات و خدمت بهانه بیاوریم. بهانههای امروز ما ممکن است ماهیت متفاوتی داشته باشد: «نمیتوانم بچههای خود را تنها بگذارم.» «از مرخصی خسته شدهام.» «باید این پروژه را انجام دهم تا بتوانم رییس خود را تحت تأثیر قرار دهم.» اما هنوز هم اگر بهبودی را اولین اولویت خود قرار ندهیم، احتمالاً دیگر مجبور به نگرانی درباره این بهانهها نخواهیم بود. اگر دچار لغزش شویم، فرزندان، مرخصی و شغل دیگر در زندگی ما نخواهند بود.

بهبودی باید در اولویت باشد. شغل داشته باشیم یا نداشته باشیم، رابطه داشته باشیم یا نداشته باشیم، در هر حال باید در جلسات حضور یابیم، قدمها را کار کنیم، با راهنمای خود تماس بگیریم و در خدمت خداوند و دیگران باشیم. اعمال ساده مزبور این امکان را برای ما فراهم میکنند که مرخصی، خانواده و رؤسایی داشته باشیم تا بتوانیم درباره آنها احساس نگرانی کنیم. بهبودی اساس زندگی ماست و هر چیز دیگر را ممکن میسازد.

v

فقط برای امروز: ترتیب اولویتهای خود را حفظ میکنم. بهبودی در فهرست من شماره یک است.

بنام خدا

بعضی از موارد آنقدر گرفتار مشکلات روزمرگی می شویم کمتر به فکر مشارکت و تبادل تجربه با همقطاران خود می افتیم و همیشه می گوییم حالمون خوبه
ولی در نهایت وقتی اولین جلسه مشارکت جلومون قرار می گیره در حین مشارکت خو دویا دیگران متوجه می شویم چقدر با بودن خطر داشتیم پیش میرفتیم

فقط برای امروز:سعی میکنم حداقل یکبار برای چند دقیه هم که شده با همدردانم راجع به بیماری مشارکت کنم

با خدا حرف بزنید به گونه ای که گویا می توانید «او »را احساس کنید.
زیرا با انکه ما نمی توانیم «او»را ببینیم،«او» ما را می بیند
RE: فقط برای امروز-هر روز به سوی تو می ایم جی پی واسوانی یازدهم اذر

11 آذر
امروز احساس مي‌كنم كه كارهاي انجام شده توسط من تقریباً درست و صحيح است و دیگر هيچ نيازي به تأييد دیگران ندارم. با اين كه مي‌دانم كه تأييدطلبي يكي از نقص‌هاي شخصيتي من مي‌باشد، که گاهی برای کسب آن دست به کارهای خطرناکی می‌زدم. آيا به ياد دارم كه براي تأييدطلبي ديگران چه تاوان سنگيني را پرداخته‌ام؟ لیست رنجش‌هایم را که باز بینی می‌کنم، بار سنگین اذیت و آزارهایی که از این بابت کشیدم را احساس می‌کنم. امروز به خودم اجازه نمي‌دهم چون مورد لطف ديگران قرار گرفته‌ام، برای آن از مسير بهبودي خارج شوم. مي‌دانم كه اگر به خودم اجازه‌ی تأييدطلبي بدهم زندگي در لحظه و امروزم را نابود كرده‌ام. امروز در كنار دوستان و در دامان امن جلسات در مشاركت‌هايم به ديگران اقرار مي‌كنم، كه بخشي از زندگي گذشته‌ام را به خاطر تأييدات ديگران به هدر داده‌ام. خداوندا: به من قدرتي عطا كن تا هيجانات تشويق ديگران مرا تحت تأثير قرار ندهد. امروز نيازي به تشويق و تأييد ديگران ندارم، چون آموخته‌ام و خودم كارم را مهر تأييد مي‌زنم. اکنون احساس بی‌ارزشی و دوست‌نداشتنی بودن را ندارم، به همین خاطر برای کسب این ارزشمندی هم نیاز به تأیید شدن ندارم.
انصاف را در دوستي با خود رعايت كن!

11 آذر
هر لحظه از زندگيم گرانبهاست و من قدر آن را خواهم دانست من براي غني شدن زندگي خويش و بهبود ارتباطم با نيروي برتر مردم و خودم از اين لحظات استفاده ميكنم . هر يك از قدمهاي 12 گانه ميتواند براي دنبال كردن اين هدف در زندگيم ، بدون در نظر گرفتن شرايطم ، به من كمك كند . جلسات ، تماس هاي تلفني ام با الانان و نشريات الانان همگي به من كمك ميكند تا قدم ها را در اتفاقاتي كه در اينجا و حال در زندگيم ، رخ ميدهد بكار ببندم همين لحظه است كه ميتوانم يك تغيير مثبت ايجاد كنم . شايد تمام اوقات خود را بررسي و محاسبه كنم . من براي گذراندن يك دوره 24 ساعت وقت دارم . با قرار دادن اصول الانان در زندگي امروزم اين ساعات را براي رشد كردن لذت بردن و بهبود يافتن انتخاب ميكنم . حتي فرصتي دارم تا از اشتباهاتم درس هايي بگيرم ، چرا كه در هر لحظه از 24 ساعت ممكن است يك خطا صورت گيرد .

ياد اوري امروز

.امروز فرصت تازه اي به من بخشيده ميشود تا شروع تازه اي در زندگي ام داشته باشم . چطور ميتوانم بهترين استفاده از آن را داشته باشم . "با موهبت ها و بخشش ها شروع ميكنيم لياقت و شايستگي ما از آنچه كه ايجاد ميكنيم نشات ميگيرد" .

 فقط برای امروز-یازدهم آذر-a day at a time-کتاب اندیشه امروز
11آذر
اغلب‌ در برنامه‌ مي‌شنويم‌ كه‌ درد محك‌ پيشرفت‌ و تكامل‌ روحاني‌ است‌. ما درنهايت‌ درك‌ مي‌كنيم‌ همچنان‌ كه‌ درد اعتياد مقدمه‌ «پاك‌ زيستن‌» و هوشياري‌ است‌،آشوب‌ عاطفي‌ نيز نويد دهنده‌ آرامش‌ و صلح‌ مي‌باشد. ما تشخيص‌ داده‌ايم‌ كه‌افرادي‌ كه‌ رنج‌ مي‌برند نيازي‌ به‌ دلسوزي‌ ندارند تنها آنهايي‌ محتاج‌ دلسوزي‌مي‌باشند كه‌ آگاهي‌ ندارند و فلسفه‌ و معناي‌ درد را در نهايت‌ درك‌ نكرده‌اند. به‌ گفته‌مارس‌ پروست‌: «خوبي‌ و شادماني‌ را وعده‌ مي‌دهيم‌ ولي‌ درد را تحمل‌ مي‌كنيم‌».آيا من‌ باور دارم‌ كه‌ درد علامتي‌ است‌ از طرف‌ خداوند براي‌ جلب‌ توجه‌ من‌؟ آيا من‌ارزش‌ واقي‌ درد را درك‌ كرده‌ام‌؟ بخصوص‌ در زماني‌ كه‌ در يك‌ جهت‌ غلط‌ و به‌سمت‌ ويراني‌ خود گام‌ بر مي‌دارم‌؟آيا من‌ تشخيص‌ داده‌ام‌ كه‌ درد تنها يك‌ هشدار ويك‌ اخطار است‌ از طرف‌ خداوند تاتوجه‌ مرا به‌ موقعيت‌ و وضعيت‌ جلب‌ نمايد؟آيا من‌ از اينكه‌ احساس‌ درد در بسياري‌ از موارد موجب‌ رهايي‌ من‌ ازمشكلات‌گرديده‌ است‌ سپاسگزار هستم‌؟

«درد نجاتبخش‌ زندگي‌ است‌