بادکنک...

تو می روی که خوشبخت شوی

و من

حال کودکی را دارم

که نخ بادکنکش پاره شده...

مانده

برای اوج گرفتنش

ذوق کند

یا برای از دست دادنش

گریه...!!

.

.

.

تو می روی...

 

[size=11px]

[size=11px]دفتر شعرهایم را سفید می گذارم

[size=11px]این لحظه ها , بی تو بودن نوشتن ندارد

[size=11px]درد دارد ...

[size=11px].

[size=11px].

[size=11px].

 قرن ما شاعر اگر داشت هوا بهتر بود
 خار هم کمتر نبود از گل بسا گل تر بود

 قرن ما شاعر اگر داشت که کبوتر با کبوتر باز با باز نبود شعار پرواز

 وای بر ما که تصور کردیم عشق را باید کشت

 در چنین قرنی که دانش حاکم است

 عشق را از صحنه دور انداختن

 دیوانگی ست

 درماندگی ست

 شرمندگی ست

 ... !!!

 

آنچه مسئله را وخیم تر می سازد این است که اعتیاد ما همه چیز را در مورد ما می داند. او بخشی از ماست و تمام بصیرت، توانایی، خرد، و دانشی را که ما داریم، او نیز دارد. اعتیاد ما، تمامی حرکات ما را پیش بینی می کند. او استراتژی و شیوه های ما را میشناسد و از توانایی ها و ضعف های ما آگاه است...

 

"دوستت دارم" را من، دلاویزترین شعرِ جهان یافته ام

این گلِ سرخِ من است

دامنی پر کن از این گل که دَهی هدیه به خلق

که بری خانه ی دشمن، که فشانی بر دوست

رازِ خوشبختیِ هر کس به پراکندنِ اوست...

 

 

هیچ وقت

یکی را با همه ی ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺵ

ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮐﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﯼ . . .

خدا را گفتم؛بگذار جهان را قسمت کنیم:

آسمون مال تو زمین مال من!

خدا خندیدو گفت:

تو بندگی کن؛همه دنیا مال تو...