در طول زمان، نه یک شبه 24 مرداد

«دریافتهایم که از لحاظ جسمی، ذهنی یا روحانی یکشبه بهبود پیدا نمیکنیم.»

کتاب پایه

v

آیا تا به حال با این احساس که باید در مسیر بهبودی خود جلوتر از وضعیت فعلی خود باشید، به یک جشن بهبودی مراجعه کردهاید؟ شاید در جلسات به صحبتهای اعضای تازهواردی که مدت زمان پاکی خیلی کمتری دارند، گوش داده و با خود فکر کردهاید: «اما من به سختی میفهمم آنها درباره چه صحبت میکنند!»

جای تعجب است که ما باید با این فکر در صدد بهبودی برآییم که یک دفعه احساس بسیار خوبی پیدا میکنیم یا دیگر در رویارویی با پیچ و خمهای زندگی مشکلی نخواهیم داشت. انتظار داریم که مشکلات جسمی ما خود به خود رفع شود، طرز فکر ما منطقی شود و زندگی روحانی کاملاً رشد یافتهای یکشبه خود را نشان دهد. فراموش میکنیم که سالها از بدن خود سوء استفاده کردهایم، ذهن خود را بیحس کردهایم و آگاهی خود از نیرویی برتر را سرکوب کردهایم. نمیتوانیم این آسیب را در یک روز برطرف کنیم. اما میتوانیم قدم بعدی را کار کنیم، به جلسه بعدی برویم و به تازهواردی کمک کنیم. به تدریج بهبود و التیام پیدا میکنیم—نه یکشبه، بلکه در طول زمان.

v

فقط برای امروز: جسم من کمی التیام پیدا میکند، ذهن من کمی روشنتر میشود و رابطه من با نیروی برتر تقویت میشود.

درد و درماننفس یا ضمیر تجربه گر،عامل رنج آدمی است.
انسان هرچه در نفس گرفتارتر آید ،رنج بیشتری نصیبش خواهد شد.
درمان رنج،ترک نفس است وسرشار شدن از نام مقدس خدا.

24 مرداد
آيا امكان دارد بدون انجام بعضي از اصول برنامه‌ی خودیاری در مسير بهبودي قرار گرفت؟ (مثلاً: مخفي كردن حقايق زشت و اشتباهات گذشته) آيا امكان دارد كه راه ساده‌تري براي تهيه‌ی ترازنامه اخلاقي پيدا كرد؟ اقرار كردن به خطاها و اشتباهات گذشته به خداوند و خودم و يك فرد ديگر چه لزومي دارد؟ آيا اقرار كردن از لحاظ شرعي گناه نيست؟ امروز مي‌دانم كه انجام خود معصيت و خطا گناه است. نه اقرار كردن به آن. چگونه باوری است كه اقرار كردن به اشتباه گناهش از انجام آن گناه بيشتر است؟ با اینکه متوجه شده‌ام اين بهانه‌تراشي‌ها مرا وادار به بازگشت به دنياي دردناك گذشته مي‌كند، بازهم توجیه‌گری می‌کنم. امروز مي‌دانم كه اصول روحاني و معنوي برنامه روي ماهيت واقعي نواقص و معايب من استوار است. براي شناخت ماهيت و نواقص شخصیتی و نجات از بلاتكليفي و برای خودشناسي نياز دارم، درونم را خانه تكاني كنم. آيا من هنوز هم تحت تأثير غرور كاذب و انکار فعالم دچار شرمندگی و خجالت شده و نكات مهم زندگيم را نديده مي‌گيرم؟ آيا مي‌دانم خداوند مرا حمايت مي‌كند تا از عادت و وابستگي‌ها، براي همیشه رهايي يابم؟
اعتماد كن و خانه تكاني را انجام بده!