وقتی که شخص بیمار آنطور که می خواهم نیست و از پذیرش آن امتناع میکند چه احساسی به من دست میدهد؟

هر موقع بیمارم رفتارهایش آنطور من می خواهم نیست خیلی ناراحت میشوم ورنجش می گیرم وحتی بعضی وقتها از اومتنفر می شوم اما مثل گذشته طولاني نمی شود و چیزهایی که در برنامه یاد گرفته ام استفاده میکنم عجز خودم رو دربرابر او پذیرفته وسکوت میکنم واجازه میدهم اوهم همان طور که دوست دارد زندگی کندواو را باعشق رها میکنم واین به من آرامش میدهد.

خوب اگر قبل بود از او متنفر میشدم وتا مدتی قهر میکردم واحترامش را نداشتم ولی امروز یاد گرفتم قرار نیست هر کسی طبق میل من رفتار کند ولی خوب من هم انسانم وجایزوالخطا وخیلی وقتها من هم ناراحت میشم وکمی دلخور وبا او با عصبانیت حرف میزنم ولی این زمانی هست که من تحت کنترل بیماریم قرار بگیرم وفراموش کنم که من هم بیمارم ولی در حال حاضر زیاد عصبانیتم را نشون نمیدم وفقط با خوبی وخوشی با او حرف میزنم ولی در درونم یک کمی دلخور میشم ویک تماس با راهنما وخواندن نشریه ودعای ارامش ارومم میکنه