18 دی رشد کردن

«شرایط روحانی ما اساس بهبودی موفقی است که رشد نامحدودی را به دنبال دارد.»

کتاب پایه

v

وقتی اعضای ما سالگرد بهبودی خود را جشن میگیرند، اغلب میگویند در NA رشد کردهاند. بسیار خوب، سپس فکر میکنیم این گفته به چه معناست؟ از اینکه آیا بالغ هستیم یا خیر، تعجب میکنیم. زندگی خود را بررسی میکنیم و تمام ویژگیهای بلوغ را مشاهده میکنیم: دسته چک، فرزندان، شغل، مسئولیتها. اما از درون حس بچهها را داریم. هنوز در اکثر مواقع زندگی احساس سردرگمی میکنیم. همیشه نمیدانیم چگونه باید رفتار کنیم. گاهی تعجب میکنیم که آیا واقعاً بالغ هستیم یا بچههایی هستیم که تا حدی در لباس افراد بالغ قرار گرفتهایم و مسئولیتهای افراد بالغ به ما محول شده است.

رشد با افزایش سن یا میزان مسئولیت سنجیده نمیشود. بهترین ارزیابی ما از رشد، شرایط روحانی ما یعنی اساس بهبودی ماست. اگر هنوز مانند بچهای که برای همه چیز به والدین خود وابسته است، ما نیز به مردم، مکانها و چیزهایی برای ارضای درونی خود وابسته هستیم، در واقع به قدری رشد نیاز داریم. اما اگر بر بنیان شرایط روحانی خود استوار بایستیم و حفظ آن را مهمترین مسئولیت خود بدانیم، میتوانیم ادعا کنیم که بالغ هستیم. بر این اساس، فرصتهای ما برای رشد نامحدود است.

v

فقط برای امروز: میزان بلوغ من حدی است که من برای حفظ شرایط روحانی خود مسئولیت به عهده میگیرم. امروز، این مسئله برای من بیشترین اولویت را دارد.

‎‏
18 دي فقط برای امروز-روز به روز 365 روز شاپور الف
وقتي به خاطر مي‌آورم كه در بدو ورودم به جلسات چقدر تنها و منزوي و ترسیده بودم، با يك دنيا سؤال و بي‌اعتقادي از اين كه فكر مسخره‌اي من را احاطه کرده بود که چه كسي مي‌تواند به من كمك كند. بودن در جلسات و قضاوت کردن به صورت دردآوري مرا آزار مي‌داد. با خودم فکر می‌کردم، که اين افراد در جلسه هم مرا درك نخواهند كرد. آنها که نمي‌دانند درد من چيست و ... امروز دعاي من بيشتر به صورت شكرگزاري از دهانم خارج مي‌شود و یا در ذهنم حک می‌زند. جهت اين تشكر كردن دلايل زيادي دارم، اين كه من دوستان جديد پيدا كرده‌ام كه مرا نصيحت و مسخره نمي‌كنند، مرا درك كرده و دوست دارند و مرا تنها نمي‌گذارند. در همه حال حاضرند به من کمک کنند. آنها پزشک و درمانگر نیستند بلکه همدرد و همدل و همزبان من هستند. امروز من دیگر احتیاجی ندارم نقش بازی کنم و وابسته به زدن ماسك‌هاي متفاوت نيستم. امروز اگر فرصتی به خودم بدهم، روز خوبي خواهم داشت. مسئله‌ی خوبی و بدی در خود من است، که من خودم هرچیزی را که بر خلاف میلم باشد را بد و اگر با سلیقه‌ی بیماریم جور باشد، خوب عنوان می‌کنم. متوجه شده‌ام که فکر من مشکل دارد.
من ديگر منزوي نيستم

اندیشه امروزهجدهم دی ( a day at a time )

در دوستی حرف آخر را اعتقاد ، باور و احساس عمیقی که در پشت افکار نهفته است می زند . با حضور در برنامه زندگی ما معنای جدیدی می یابد .
دیدن افرادی که بهبودی می یابند و به دیگران کمک می کنند تا از بیماری خود رهایی یابند ، ناپدید شدن (( تنهایی )) و جایگزین شدن دوستی ، دوستانی که از صمیم قلب پاسخگوی نیاز های عاطفی یکدیگرند و جهت رویارویی و پیکار با دشمن مشترک از یکدیگر الهام می گیرند . این تجربه ای نیست که فراموش شود . آیا من خود واقعی ام را در برنامه باز یافته ام ؟
آیا احساس می کنم که سرانجام به خانه رسیده ام ؟
آیا همانگونه که برنامه باعث تحول و دگرگونی زندگی من شده است من نیز قادر خواهم بود که با انتقال تجربیاتم با دیگران در راه بهبودی کمک نمایم ؟
آیا ما قادر خواهیم بود که در گروه برای یک هدف مشترک که همان بهبودی و پیشرفت روحانی است گام برداریم ؟
خداوند را به خاطر زندگی جدید و نگرش جدیدی که به من هریه کرده است سپاسگزارم ، نگرشی که زندگی مرا از بنیان دگرگون کرده است .

" من برای زندگی ارزش قائلم "

کپی از این مطلب فقط با ذکر نام سایت http://forum.banianbehboodi.ir/ مجاز می باشد.

همواره از کودکیم به دنبال کامل شدن بودم.و هر گاه صحبتی میشد هدف را رسیدن به کمال میدانستم.در برنامه بهبودی متوجه شدم ما انسانهای کاملی نخواهیم شد.ما از قدیسین نیستیم.ما در برنامه رشد روحانی میکنیم نه تکامل.همه چیز در دنیا در حال یا رشد کردن است یا در حال از بین رفتن.کودکان رو به رشدند و اشیا در حال از بین رفتن.هر شب وقتی ترازنامه خود را مینویسم متوجه میشوم که در حال رشد کردن هستم یا در حال عقب گرد.در برنامه بهبودی احساسات خود را شناسایی میکنم و با انها نمیجنگم و فقط اگر احساس بدی دارم انرا اقرار کرده و بدنبال چیزهای بهتر میگردم.گاهی احساس بد من کاملا طبیعی است و من نباید خودم را سرزنش کنم.مثلا وقتی پدرم را از دست دادم احساس نا امنی میکردم و اندوهگین بودم و راهنمایم به من گفت به خدا بسپار اما طبیعی است که ناراحت باشی.
ممکن است من اعمالم خوب باشد اما احساس بدی داشته باشم مثلا هنگام ورود به جلسه شخصی ار من میپرسد حالت چطور است و من پاسخ میدهم:حال خوبی ندارم.من در مورد احساسم با او حرف زده ام و گرنه اعمالم خوب بوده چون جلسه رفته ام اقرار کرده ام و صداقت داشته ام.
به جای مخفی کردن احساسات بدم بهتر است با صداقت کامل و تکیه بر خداوند به ریشه یابی ان بپردازم.در برنامه بهبودی قرار نیست به من جایزه ای بدهند پس نقابها را کنار میزنم و خود واقعی را نشان میدهم.من امده ام زنده بمانم و زندگی کنم نه اینکه دیگران مرا تایید کنند.
من حتی در روزهایی که برایم ناخوشایند به نظر می اید باز هم با تماس و مشارکت و خدمت درصدد غلبه بر این احساسات می ایم.
مواد مخدر فقط نهایتا 24 ساعت نشیگی مرا تضمین میکرد و برنامه بهبودی هم 24 ساعت.و باز روز بعد همین اعمال را باید انجام دهم.بعضی برنامه 12 قدم را برنامه تکرار میدانند.هر روز با بهبودی.الف با نام اینترنتی امیر اریا

میگن انسان وقتی دیدش به دنیای پیرامونش مثبت باشه دنیاش قشنگ میشه

میگن انسان وقتی دل خوش داره همه چیز داره ولی وقتی همه چیز داری ولی دل خوش نداری انگار هیچی نداری

میگن خدا وقتی چیزی رو به آدم میده ولی جنبه نگه داری رو به طرف نمیده آدم خیلی راحت اون رو از دست میده

فقط برای امروز از نیروی برترم میخوام اگر چیزی رو میخواد به من بده اول جنبه اون چیز رو به من بده

فقط برای امروز سعی میکنم با چشم باز ونگرشی توام با واقعیت به زندگی بنگرم و به او ادامه دهم

دوستدار شما :سهراب.ا