از بیدار شدن دردناک تا بیداری روحانی 15 اسفند

«وقتی به اقرار عجز خود نیاز پیدا میکنیم، ممکن است ابتدا به دنبال راههایی برای مقاومت در برابر آن بگردیم. پس از استفاده بیهوده از این راهها شروع به مشارکت با دیگران و جستجوی امید میکنیم.»

کتاب پایه

v

گاهی اوقات در جلسات خود شنیدهایم که «بیدار شدن دردناک به بیداری روحانی منجر میشود.» در بهبودی چه نوع بیداری دردناک را تجربه میکنیم؟ این بیداری شاید وقتی رخ دهد که بخشی از رفتار ناپسند ما که به نظر ما پنهان شده، ناگهان در انظار همگان آشکار میشود. یا این بیداری ممکن است وقتی تحریک شود که راهنما به اطلاع ما میرساند ما نیز درست مانند هر فرد دیگر اگر میخواهیم پاک بمانیم و بهبودی پیدا کنیم باید قدمها را کار کنیم.

اکثر ما از برملا شدن اسرار خود متنفریم؛ از آشکار شدن اسرار خود در معرض دید همگان خوشمان نمیآید. این تجربه موجب تحقیر شدید میشود. اولین عکسالعمل ما به این آشکارسازی معمولاً تکان روحی و خشم است. با این وجود، با شنیدن حقیقت، آن را میپذیریم. آنچه تجربه میکنیم، بیداری دردناک است.

این بیداریها در اکثر اوقات موجب آشکارسازی موانعی میشود که ما را از رشد روحانی در دوران بهبودی باز میدارد. وقتی این موانع محرز میشود، میتوانیم برای زدودن آنها از زندگی خود کارکرد قدمها را آغاز کنیم. به تدریج میتوانیم التیام و آرامشی را تجربه کنیم که مقدمات احیای بیداری روح است.

v

فقط برای امروز: بیداری دردناک خود را به عنوان فرصتی برای پیشرفت به سوی بیداری روحانی میپذیرم.

15 اسفند
امروز اصول برنامه‌ی خودیاری قدمها به من مي‌آموزد كه چگونه ماهيگيري كنم، تا بتوانم براي خودم ماهي بگيرم. امروز اصول برنامه به من مي‌آموزد كه من با اجراي آن مي‌توانم در صلح و آرامش با خود و دیگران زندگي كنم و بدون اينكه احساس سرخوردگي و شكست و پشیمانی از اشتباهات گذشته داشته باشم. با اعتماد به نفس و عزت نفس داشتن که از هديه و ارمغان رعایت اصول خودیاری قدمهاست و با داشتن آن مي‌توان به آسودگي و بدون درگيري با خود و ديگران زنده بود. امروز مي‌دانم كه فاصله من با خوشبختي و بدبختي فقط يك تصميم‌گيري اشتباه و یک احساس درونی مي‌باشد. چه چيزي تضمين مي‌كند كه من اين اشتباه را نكنم؟ امروز با تجربه‌ی دوستاني كه خداوند به آنها ترحم كرد و دوباره بعد از لغزش كردنشان زنده ماندند به جلسات آمده‌اند. گوش مي‌دهم همه‌ی آنها مي‌گويند ما اصول را به شوخي گرفته بوديم و به جلسات نمي‌آمديم، قدم كار نمي‌كردم، راهنما نگرفته بوديم و با كسي ارتباط برقرار نمي‌كرديم و به جلسات به صورت كلوپ نگاه مي‌كرديم و ...
در مسير بهبودي به تابلوهاي خطر نگاه كن!

15 اسفند
من متقائد شده بودم که باید از هر چیزی و هر کسی مراقبت کنم. من هیچ انتخابی نداشتم. اما با کمک الانان اموختم وقتی مسئولیت هایی برای انچام دادن دارم .چیز هایی نیز وجود دارند که نباید انجام دهم .........من باید دو چیز را بفهمم ...بعضی چیزها مربوط به من نیست و دیگران نیز به سادگی هرگز حسی را برای من ایجاد نخواهند کرد. من نباید برای نشان دادن احساساتم بی میل باشم. وقتی که من خوشحال هستم میتوانم تسلیم ان شوم . وقتی که خوشحال نیستم می توانم به دوستان الانانی ام که به من کمک میکنند در طول زمان رشد یابم . مراجعه کنم .._ من نبایداز گذشته ام احساس گناه کنم. با کمک قدمها بخصوص قدم هشتم و نهم .میتوانم اصلاحاتی ایجاد کنم و از خطاهایی که کردم درس بگیرم ....من نباید احساس تنهایی کنم. من میتوانم به جلسات بروم. یا گوشی تلفن را بردارم و تماس بگیرم _
همیشه یکنفر در الانان برای کمک در دسترس هست ....من نباید مسئولیت انتخاب های دیگران را بر عهده گیرم . انها نیروی برتری دارند که برای تصمیم گیری هایشان به انها کمک می کند _ من نباید از امید و رویا هایم دست بکشم _ نیروی برترم با فقدان قوه تخیل محدود نمی شود .....

"فقط برای امروز"

زندگی یک فرایند است .قدم های دوازده گانه کلید این فرایند هستند.امروز از قدمها برای شرکت در این فرایند.شناخت و لذتبردن از خود وبهبودی خود استفاده می کنم

اندیشه امروز 15 اسفند
a day at a time

گاهگاهی در اوقات بدی که داریم تقریبا اینطور به نظر می رسد که خداوند نمی خواهد که ما در روی زمین احساس خوشحالی کنیم . برای افرادی که به زندگی بعد از مرگ اعتقاد دارند این باور شکل می گیرد که درد و رنجی که در اینجا تجربه می کنیم بهای زندگی شاد پس از مرگ می باشد .
برنامه به من می آموزد که خداوند می خواهد که من اینجا در روی زمین شاد باشم و هم اکنون اگر به او اجازه دهم راه را به من نشان خواهد داد .
آیا من نگاهی با سرسختی از نگاه کردن به سمتی که خداوند اشاره می کند امتناع می ورزم ؟
آیا من می پندارم که رنج کشیدن و با مصیبت و ناکامی زندگی کردن تنها راه بهشت است ؟
آیا من قادرم که با نگاهی به اطراف حسن و خوبی و سبزی زمین را درک کنم و بدانم که منظور از خلقت ،درد و رنج و جذب لحظه های ماتم شدن نمی باشد؟
آیا تصور اشتباه من از اینکه خداوند ما را فقط جهت رنج کشیدن و اندوهگین بودن آفریده مانع از اعتماد و اطمینان به خداوند بخشنده و مهربان نمی باشد ؟

" زندگی معنایی فراتر از رنج کشیدن دارد . "
کپی از این مطلب فقط باذکر نام سایت www.forum.banianbehboodi.ir مجاز می باشد .