2020-11-07، 03:39
68-پذیرفتم که من معتادم ومشکل اعتیادی من فقط جسمی نیست وازنظرروحی روانی احساسی روابط وروحانی خیلی مشکل دارم واز حق انتخابهایم هیچگاه بدرستی استفاده نکردم وهمیشه به مشکل برخوردم با کارکردقدم یک صادقانه اقرارکردم وبه این درک رسیدم که اعتیادمن یک بیماری است نه یک ضعف اخلاقی ونه یک جرم واینکه هرگاه درچرخه مرض هستم هیچیک ازافکارواحساساتم قابل اعتماد نیستندومشکلاتی دارم مثل انکار وبهانه ودست آویزیاس وانزوامظلوم نمایی و...که زندگیموغیرقابل اداره کرده وخصوصیاتی پیدا کرده ام مثل لذت طلبی زیاده خواهی افراط وتفریط خودمحوری و...واین خصوصیات باعث شده درزندگیم تعادل نداشته باشم ودرجایی مظلوم نمایی کرده وجایی دیگربیش ازاندازه عصبانی میشم عاجزم اما این عجز دیگربرام ناتوانی وآشفتگی نیست بلکه نیروی پیشبرنده من دربهبودی وزندگیم است ومن تمام این داشته هام رومدیون عجزم هستم یاد گرفتم که اگه مسول بیماریم نبودم امامسول بهبودیم هستم...قدم یک منوباصداقت روشن بینی وتمایل آشتی دادو منوباناشناخته های وجودی خودم که تابحال برام ناشناخته بودآشناکردورعایت اصول روحانی آن منوآماده کردتاقدم دوم روبافروتنی شروع بکارکنم?