در قبل از اشنايي من با برنامه فکر ميکردم اگر بيمار واطرافيانم را رها کنم انها اصلا قادر به تشخيص مصلحت خود نیستند وحتما بدون من شکست می خورند واين باعث شده بود که آنها از پس کوچکترين کارهاي خود برنیایند ومخصوصا بيمارم اما با امدن به برنامه متوجه شدم که من با گرفتن مسولیت او وترس از اشتباهش نگذاشته ام او رشدکند ومسولیت خودش راانجام دهد وهمينطور بقیه را پس کم کم مسولیتهایشان را به انها باز گرداندم و انها را باعشق رها کردم وميبینم که چقدر او مسولیت پذیر است شاید اشتباه کند اما یادمیگیرد واین یعنی رشد ومن اکنون بارشد اطرافیانم از زندگی لذت میبرم وبرای انها هم خوشحال هستم ودعا میکنم خداوند راه درست را به انها وبه من نشان دهد .امين.