2014-07-10، 09:13
درعشق ما درحالت معمول خود هستیم وزندگی پراز روحانیت رو دنبال میکنیم مقصد ما آرامش و ارتباط متقابل ما باکسان وخویشانمان است و از اینکه دراین رابطه شرط وشروط وانتظاری نیست و فقط عشق است که درماجاریست و زندگی مارا رونق میدهد ولی درترحم ما درحقیقت فرد مورد نظرمان را کنترل می کنیم و مسئولیت وهمه اعمال ورفتار او را بعهده میگیریم درحقیقت نقش ناجی را بازی می کنیم یعنی دایه مهربانتراز مادر میشویم واین هرگز زندگی آرامی رابرای مابه ارمغان نمیاوردودرحقیقت ماهمیشه درسه ضلع یک مثلث قرارمیگیریم اول نقش ناجی داریم ولی چون نظرمان هیچوقت تامین نمیشود بعد دچار خشم که آنوقت درضلع دوم قرارمیگیریم و درانتها وضلع سوم دوباره ما قربانی هستیم و این هرگز احساس وزندگی موفقی نخواهد بود .