2014-06-28، 12:16
پذیرفتن خود در شناخت خود است و هرانسان به اندازه درک خود از خود شناخت پیدا می کند . آنچه خود نیاز دارم به دیگران ارجاع ندهم ومی پذیرم که ایراد دارم و قبول دارمی شوم همه چیزهاییکه در درون من است را چه خوب وچه بد دوست دارم و از آنها فرار نمی کنم . اول خودم را دوست دارم تا بتوانم خداوند و جهانی را که خلق کرده دوست داشته باشم . هنوز خیلی از چیزها در وجودم هست که برایم روشن نیست .به اندازه درک و آگاهی ام درک و پذیرش پیدا می کنم .رفتار وعمل کردم نشان می دهد تا چه حد خود را پذیرفته ام امید و ایمان و اعتقاد به فرایند بهبودی و پشتکار برای بهبودی چیزهایی هستند که می توانیم دوست بداریم و در مقابل تغییر هم مقاومت نکنیم
"اندکی صبر سحر نزدیک است"